Roestbak..

Voorzichtig beklim ik de radiotelescoop van Dwingeloo, voor mij loopt een enorm opgetogen man, en achter me een verslaggeefster met hoogtevrees. Af en toe hoor ik een angstkreetje, wanneer een hak van haar schoen in het looprooster verdwijnt. 'Niet springen hé ', zeg ik, maar ze houd zich goed vast, en slaat zich er kranig doorheen. Reden voor deze dapperheid; de bult ijzer is door minister Plassterk op de monumentenlijst geplaatst, dit verklaart ook de opgetogen man die voor me loopt, zijn stichting maakt nu meer kans op centjes om de uit de kluiten gewassen uplink te schilderen. Terwijl de verslaggeefster (die over een enorm gelul interesse in de ruimte beschikt) met de blije man praat over nevels en sterrenbeelden, loop en film ik een beetje om de antenne heen. 'Doet 'ie ut nog? ' vraagt een fietsend stel toeristen aan mij. Nee zeg ik, 10 jaar geleden heeft hij voor het laatst 2 ontdekkingen gedaan, maar daarna is hij uitgezet. Klinkt erg geleerd, maar ik heb het net gelezen op het infobord. Maar goed, met de nodige subsidie kan men binnenkort weer met E.T. bellen.

Ik moet wel zeggen dat ik het toch altijd weer leuk vind aan dit werk, dat je op plekjes komt waar een ander niet komt. Soms leuk, soms niet. Zo ben ik weleens halfkotsend een koeienslachterij uit gestrompeld. Wat was dat smerig, eerst tot je knieen in de stront, om half zeven 's ochtends, over de veiling. Om nog vóór de koffie mijn eerste koe opengesneden zien worden. Al die magen op de gladde vloer, erger nog was het hooliganachtige geschreeuw van enkele medewerkers, ze moesten wel schreeuwen anders kwamen ze niet boven de radio uit, die op de lokale piraat stond afgestemd. Ik heb tijdens die reportage het meest surrealistische beeld gezien uit mijn leven. We komen een ruimte binnen die rondom, en van boven naar beneden is betegeld. Midden in die kamer een roestvrij stalen werkbank en een grote kar vol met koeienkoppen. Daarachter....een 1-eiige tweeling van ergens in de vijftig. Deze broers stonden daar al 30 (!) jaar koppen uit te benen. Als ik het terug kan vinden in ons archief zal ik er een keer een screenshot van posten, dit moet je zien om het te geloven. En in die verder lege kamer hadden ze samen de tijd van hun leven, nooit uitgepraat en uitgebeend.