Uitvoering..

'Plan B treed in werking, we gaan de standby cameraman oproepen en we doen het vanavond met 3 camera's in 1 keer goed!'  Zo luidde hedenmiddag het telefoontje dat ik kreeg van de regisseur, althans van de arme ziel die straks een berg schijven uit verschillende camera's mag monteren tot een registratie van een amateurmusical in Sleen. Plan A was om op 2 dagen met 2 camera's de registratie te maken, maar om weersvoorspellingstechnische redenen is besloten om op de vrijdagavond alles vast te leggen. Het viel mij eerlijk gezegt alles mee, hoewel het moeilijk blijft om alle camera's gelijk te houden qua diafragma en kleur. Met onze regisseur achter de afkijkmonitoren in de audiowagen hadden we iemand die de balans enigzins in het oog hield.

En met een heuse M&M verslaafde cameraman op de 'hoog totaal frontaal' camera kon de avond niet meer stuk. Nu even mijn saté uit de pan, en een pilsje uit de vriezer vissen, en papa gaat slapen. Want nog 2 nachtjes en hij verjaart voor de 34ste keer...

Generale

'..en RTV Drenthe maakt opnames die eind van dit jaar worden uitgezonden..' schalt een stem over de brink van een drents dorp. Ik zit naast mijn camera op de tribune te kijken naar het begin van de generale repetitie. De laatste repetitie voordat de musical echt goed moet zijn. Morgenavond en zaterdagavond speelt de drentstalige musical zich af op de plaats van handeling; de Brink van Sleen. Een legertje amateurzangers en toneelspelers doen hun ding. Onze omroep heeft het idee opgevat om een en ander op te nemen en later dit jaar dus uit te zenden, maar dan wel graag een MNK productie. Dus we registreren met 2 ENG camera's, en laten ons verrassen door hetgeen ons geboden wordt. De belichter van de musical doet zijn uiterste best om ons zoveel mogelijk tegemoet te komen. 1 scene speelt zich in het duister af, maar in plaats van een totale blackout knipt hij voor ons 1 lamp uit. Het stuk strekt zich over de gehele avond uit zodat we van daglicht naar volslagen nacht gaan, maar onze belichter (de plaatselijke ijzerwarenhandelaar, echt..) heeft serieus met ons meegedacht en zorgt ervoor dat alle licht daglichttemperatuur blijft. Hij doet dit ook niet vaker maar ik ben tot nu toe best blij met de man en zijn zoon.

Ook de mensen van het geluid denken mee met het beeld en hebben microfoons verstopt in plantenbakken vóór op het 'toneel'. Helaas zijn de boompjes in die bakken bijna manshoog, zodat we maar besluiten om ze gewoon op statiefjes te zetten.

Als de nachtscene zich aandient wacht ik op het lichtchangement, er was tenslotte gezegt dat er 1 lamp uit zou gaan om de nacht te suggereren. Ik zie de zoon van de belichter een trap opklimmen, zich reiken naar de lamp en welja, de lamp wordt uitgeknipt om na de scene weer áángeknipt te worden. Ik geniet met volle teugen, had ik eerder die avond nog zo mijn twijfels over deze manier van registreren, het enthousiasme waarmee deze mensen aan hun produktie werken is aanstekelijk. Echter wordt er van ons door de kijker verwacht dat we een tv-technisch hoogwaardig product afleveren.

Morgen draaien we de 'ten voeten uit' en de totaal shots, en zaterdag de mediumshots, het is nu aan ons om deze mensen recht te doen. Wij zullen ons best doen, en liften mee op de inzet en het enthousiasme van deze mensen.

   

Ergernisje..

[update] Een blik op onderstaand werkje 'the day after' leerde me dat ik niet gehinderd ben door tact, bovendien is wel duidelijk dat ik de verkeerde persoon aan de schandpaal nagel. Nu doe ik niet aan zelfcensuur dus laat ik het wel staan. Maar lees voor eindregiemedewerker; promo-beleidsmaker. EvS

'Werk jij in de eindregie van SBS6, en had jij dienst tussen 20.30 uur en 21.30 uur op dinsdagavond?'  'Ja?'  ZOU JE DAN AJB JE ONTSLAG WILLEN AANBIEDEN?? Hoe haal je het in je hoofd om een reclame voor Holland's got Talent tíjdens House in te starten. Gerard Joling zelf duwt met een foute wipe de aflevering uit beeld, en vraagt of hij 'even tuusendoor' mag komen, trekt een blik lulkoek open over zijn show, en House komt terug in beeld.

Waarschijnlijk bedacht door een paarse broek met een blauw overhemd met witte boordjes, maar als je dit durft in te starten moet je snel een andere baan gaan zoeken want bij de TV heb je niks te zoeken. &Ikelbijter!!

Mijn lief..

..is gisteren 30 jaar oud geworden. Zoals zij wilde vierden we haar verjaardag, inclusief slingers, baileys en gevulde tomaatjes. Toen ik dertig werd ben ik uit een vliegtuig gegooid met een vent op mijn rug, die had gelukkig weer een parachute op zijn rug, en zo kwam alles goed. Mij is door haar uitdrukkelijk verboden hetzelfde met haar te doen. Het leek me dan ook gepast om haar dan maar onder een ballon in een mandje mee te later varen. Met haar stewardessenverleden in het achterhoofd is het zeer onwaarschijnlijk dat ze hier bang voor zal zijn. De kadobon allen al maakte een enorm enthousiasme in haar los. Een nacht eerder gaf ik haar al een klein kadootje wat voor haar veel betekend. Ik mag graag fotoboeken maken die dan door de Zaanse grootgrutter afgedrukt worden. Ik heb haar ouders gevraagt om een aantal foto's van vroeger op te duikelen die ik inscande, en verwerkte in het boek. Ik ben dit jaar 12 jaar met mijn schat, dus heb ik zelf ook al aardig wat materiaal verzameld. Dit alles resulteerde in een prachtige bloemlezing uit haar leven. Ik hoop dat ik nog zeker 2 vervolgdelen voor haar mag maken.

Niet leuk..

Het werk van een cameraman is niet altijd leuk en spannend. Soms sta je ergens waar je je enorm teveel voelt. Tenminste, ik wel. Vandaag en morgen heb ik die dagen.

Vorige week vrijdag zijn bij een brand in De Punt 3 brandweermannen om het leven gekomen. Vandaag en morgen worden ze met korpseer begraven. Op uitdrukkelijk verzoek van de familie mag daar alleen RTV Drenthe bij aanwezig zijn. Zo gebeurde het dus dat ik samen met een collega gisteren op locatiebezoek werd gestuurd. Donderdag de dienst in een hangar van vliegveld Eelde en vrijdag in een veilinghal van de bloemenveiling. Met de camera krijg ik een vaste positie aangewezen waarvandaan ik alles moet registreren. Bovendien fungeer ik als pool voor andere omroepen. Vanuit mijn camera loopt een kabel naar onze wagens, daar komt 'ie uit in 3 recorders met daarin schijven voor de andere omroepen. RTL Nieuws, NOS Journaal en Hart van Nederland willen de beelden graag hebben. Dat kan, alle papieren zijn op de fabriek voor elkaar gemaakt, en de productie-afdelingen van de betreffende omroepen bellen mij om de details.

Voordat ik naar mijn positie ga heb even kennis gemaakt met de cameraman en de verslaggeefster van SBS. Ik vertel ze over mijn restricties en ze lijken het jammer te vinden dat ik geen familie in het gezicht kan zien. Ik vind het geen probleem, ik vrees dat deze mensen niet zitten te wachten op een hijgerige cameraman in hun buurt. Nu juist de reden dat ik de enige ben die van achter mag draaien. Volgens mijn collega bij de wagens vond de cameraman het maar jammer dat ik niet zoveel close-ups van huilende mensen liet zien. Dan heeft mijn bedrijf de verkeerde cameraman naar deze klus gestuurd in mijn optiek. De tranen opzoeken is niet mijn ding, maar het Hart van de Natie verdiend er haar brood mee dus als hij zelf weer achter de camera staat moet hij dat maar lekker weer doen.

Gelukkig kan ik vrij goed mijn werk doen omdat iedereen die bij de dienst betrokken is weet dat ik er mag zijn. De mannen in de erehaag laten me er even tussen als ik het vraag, en dat komt me mooi uit want dat geeft me zo weer een paar nieuwe mogelijkheden. Als ik via de intercom doorgeef dat ik het naar buiten dragen van de kist moet filmen zonder de kabel klinkt er gemor van het verslaggeversfront. Dit betekent dat ze weer 5 minuten langer moeten wachten tot ik die laatste beelden heb gekopieerd. Ik bits ze nog even zachtjes toe dat die 5 minuutjes het verschil maakt tussen alleen maar beelden van ruggen en nette buitenshots van schuifelende kistendragers (waarschijnlijk was mijn uitspraak meer iets van; graag of niet..)

Nadat ik de andere omroepen heb bekeken moet ik bekennen dat onze eigen zender het beste stukje gemaakt heeft. Voor mij was het in iedergeval een juist verslag van het gebeuren. Geen tranentrekker, hoewel ik op hetzelfde moment als vanmiddag weer even een brok moest wegslikken.

                                                                                                                                              

Mooi werk

De zon schijnt, alles staat in bloei. De wereld, de natuur en de meisjes zien er weer zomers uit. Ik rij met een verslaggever door de provincie en heb voor het eerst deze week tijd om om me heen te kijken en van dit alles te genieten. Zoveel dat ik een extreem omslachtige route rij van Assen naar Exloo, omdat ik tot 3 maal toe een afslag mis. Onze kwartier voorsprong is ineens verdwenen, we vinden het allebei niet erg, het is het omrijden waard. We genieten van de toeristen die met hun kinderen bij de schaapskooi staan te kijken, van de enorme stofwolken achter een tractor van een boer die zijn land ploegt. We wisselen asperge-recepten uit nadat we een aspergeteler zijn gepasseerd en fantaseren over een witbiertje op een terras in de schaduw van het bos.

Het was druk deze week, als de uitzending morgenavond klaar is en ik aan een pinksterweekeinde kan beginnen heb ik voor 10 uitzendingen van 6 verschillende programma's gedraaid deze week. En dat is mooi, want er gaan weken voorbij dat ik door vergaderingen en regiediensten veel minder aan filmen toe kom. Die tijd veranderd nu weer even omdat de zomer er aan komt. In de zomer word het gelukkig weer tijd voor komkommernieuws. Omdat veel andere programma's stilliggen in de zomer, en alle pakken en stropdassen op vakantie of reces zijn, is het tijd voor ditjes en datjes. En daar kun je mij voor wakker maken. Een medium van een wethouder uitzagen kunnen we allemaal, maar het echte cameramannenhart gaat sneller kloppen als je van een drol een diamantje moet maken. Van drukte op de camping, een festival, de fietsvierdaagse, een wespenplaag, mislukte oogsten door droogte moet ik het hebben deze zomer. Zeg maar de stukjes waar de redactiestagiere naar toe gestuurd wordt.

De zomer is begonnen, laat de creativiteit en het witbier maar weer stromen !!

De majesteit..

..is op streekbezoek in Drenthe, en namens RTV Drenthe moet mag ik de hele dag met het gezelschap mee. De zon brandt er lustig op los, we worden het wachten een beetje moe, hier in alweer het vierde persvak. Straks neemt de aardige mevrouw van de RVD mij weer mee naar binnen, om me na een dikke minuut alweer mee naar buiten te nemen, terug de zon in. Nee het is prachtig weer, daarover hoor je me niet. De talrijke oranjefans hebben het prima naar hun zin, en de RVD laat ons opvallend veel ruimte. Niet dat er dus niet veel pers is, in tegendeel, behalve ons is ook Blauw Bloed, en een Nederlandse ploeg voor de ZDF erbij. En een bataljon fotografen. Van ANP tot de echte zolderkamerartiesten. Er is in het persvak tijd genoeg voor een praatje, een fotograaf van een mij onbekend persburo slikt een lullige opmerking over regio-tv nét op tijd in, maar verbaast zich openlijk erover dat 'wij' met zulke professionele spullen werken. Ik antwoord hem dat het eigenlijk een goedkoop ding is maar dat stoer kijken ook een hoop doet. Met een arrogantie van heb ik jou daar antwoord hij; 'uit de randstad' , op een vraag van een paar oer-drentse dames achter ons. 'Ja, dat idee kregen we al.' 'Maar de randstad is groot hoor, we zijn niet achterlijk.. waar woon je dan?' bitsen de dames terug. Ik kan mijn lachen nauwelijks inhouden als ze hem zeggen dat hun mannen net zo'n spiegelreflex hebben als hij heeft.

De majesteit en ik genieten van de hele dag. Thuisgekomen zie ik dat alle inhoud de eindmontage niet heeft overleefd. Een kleine 7 minuten zwaaien en Koningin kijken. Ik vind het prima, ik weet dat er een hoop mensen zullen kijken. Ik heb aan zeker de helft van de aanwezigen persoonlijk moeten vertellen hoelaat het begint.

Voordeel van zo'n overgeorganiseerde dag is dat er riante lunchtijd is gepland. Halverwege het programma worden we verwacht in Exloo alwaar een feest van lekkernijen op ons wacht. Iedereen valt aan, tv mensen relaxen in de zon en de fotografen buigen zich binnen over hun laptop om hun identieke foto's over het land te verstrooien.

Eenmaal thuisgekomen wacht ik met mijn zoontje Max in de tuin tot de majesteit in haar helicopter over Assen vliegt, op weg naar het paleis. Hij zwaait, zoals hij naar alle overvliegende dingen zwaait, en ik beeld me in dat Beatrix thuisgekomen haar pumps uitschopt, de hoed wegslingert, en eens lekker gaat zitten voor een goede film met een blik bier in de hand. Ik ook hoor hoogheid, we hebben het verdiend  ;-)

 

2 minuten..

2 Minuten stilte, zo kort maar zo indrukwekkend. Vanavond brachten we de herdenking weer vanaf voormalig Kamp Westerbork. Het is een hele klus om zoiets waardig te kunnen overbrengen bij de kijkers thuis. Bovendien hadden we onze naam hoog te houden. Ik vermoed dat het gelukt is. Persoonlijk was het voor mij weer even een fraaie avond, want ik mocht sinds lange tijd weer het pookje van de cameracrane bedienen. En de regisseur had een aantal ingewikkelde wensen...

Men was tevreden, ik was weer ontroerd door de sfeer en de zon liet zich van haar mooiste kant zien. Doe mij elke dag zo'n klus...