donderdag 15 mei 2008

Niet leuk..

Het werk van een cameraman is niet altijd leuk en spannend. Soms sta je ergens waar je je enorm teveel voelt. Tenminste, ik wel. Vandaag en morgen heb ik die dagen.



Vorige week vrijdag zijn bij een brand in De Punt 3 brandweermannen om het leven gekomen. Vandaag en morgen worden ze met korpseer begraven. Op uitdrukkelijk verzoek van de familie mag daar alleen RTV Drenthe bij aanwezig zijn. Zo gebeurde het dus dat ik samen met een collega gisteren op locatiebezoek werd gestuurd. Donderdag de dienst in een hangar van vliegveld Eelde en vrijdag in een veilinghal van de bloemenveiling. Met de camera krijg ik een vaste positie aangewezen waarvandaan ik alles moet registreren. Bovendien fungeer ik als pool voor andere omroepen. Vanuit mijn camera loopt een kabel naar onze wagens, daar komt 'ie uit in 3 recorders met daarin schijven voor de andere omroepen. RTL Nieuws, NOS Journaal en Hart van Nederland willen de beelden graag hebben. Dat kan, alle papieren zijn op de fabriek voor elkaar gemaakt, en de productie-afdelingen van de betreffende omroepen bellen mij om de details.



Voordat ik naar mijn positie ga heb even kennis gemaakt met de cameraman en de verslaggeefster van SBS. Ik vertel ze over mijn restricties en ze lijken het jammer te vinden dat ik geen familie in het gezicht kan zien. Ik vind het geen probleem, ik vrees dat deze mensen niet zitten te wachten op een hijgerige cameraman in hun buurt. Nu juist de reden dat ik de enige ben die van achter mag draaien. Volgens mijn collega bij de wagens vond de cameraman het maar jammer dat ik niet zoveel close-ups van huilende mensen liet zien. Dan heeft mijn bedrijf de verkeerde cameraman naar deze klus gestuurd in mijn optiek. De tranen opzoeken is niet mijn ding, maar het Hart van de Natie verdiend er haar brood mee dus als hij zelf weer achter de camera staat moet hij dat maar lekker weer doen.



Gelukkig kan ik vrij goed mijn werk doen omdat iedereen die bij de dienst betrokken is weet dat ik er mag zijn. De mannen in de erehaag laten me er even tussen als ik het vraag, en dat komt me mooi uit want dat geeft me zo weer een paar nieuwe mogelijkheden. Als ik via de intercom doorgeef dat ik het naar buiten dragen van de kist moet filmen zonder de kabel klinkt er gemor van het verslaggeversfront. Dit betekent dat ze weer 5 minuten langer moeten wachten tot ik die laatste beelden heb gekopieerd. Ik bits ze nog even zachtjes toe dat die 5 minuutjes het verschil maakt tussen alleen maar beelden van ruggen en nette buitenshots van schuifelende kistendragers (waarschijnlijk was mijn uitspraak meer iets van; graag of niet..)



Nadat ik de andere omroepen heb bekeken moet ik bekennen dat onze eigen zender het beste stukje gemaakt heeft. Voor mij was het in iedergeval een juist verslag van het gebeuren. Geen tranentrekker, hoewel ik op hetzelfde moment als vanmiddag weer even een brok moest wegslikken.



Rtl_3Sbs_2                                                                                                                                       Nos_3        Rtv



2 opmerkingen:

  1. respect, en dan niet alleen voor brandweer, familie en vrienden maar ook voor de mensen die daar hun werk hebben gedaan. Ik heb gisteren zeker twee uur nagepraat met onze mensen die daar aan het werk waren. Ik kan me voorstellen dat het heel zwaar geweest moet zijn daar, vandaar ook respect naar de werkende mens toe. Wordt wel eens vergeten.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Walgelijk altijd dat emoties atijd zo uitgebuit worden (met name door de campingzender). Waarom niet inderdaad gewoon vanachter uit de zaal een shotje ofzo. Respect? Nee man, tranen willen we zien!
    Het is net als vroeger bij de vijf uur show, als vrienden of familieleden elkaar een bloemetje aanbieden. Onder de camera buiten beeld staat iemand aan de betreffende ontvanger z'n jas te trekken; "janken kreng!".
    Een foto van de ceremonie had alles ook duidelijk gemaakt. :-)

    BeantwoordenVerwijderen