2 Minuten stilte, zo kort maar zo indrukwekkend. Vanavond brachten we de herdenking weer vanaf voormalig Kamp Westerbork. Het is een hele klus om zoiets waardig te kunnen overbrengen bij de kijkers thuis. Bovendien hadden we onze naam hoog te houden. Ik vermoed dat het gelukt is. Persoonlijk was het voor mij weer even een fraaie avond, want ik mocht sinds lange tijd weer het pookje van de cameracrane bedienen. En de regisseur had een aantal ingewikkelde wensen...
Men was tevreden, ik was weer ontroerd door de sfeer en de zon liet zich van haar mooiste kant zien. Doe mij elke dag zo'n klus...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten