Nominatie..

Vandaag zijn de nominaties voor de NL Award bekend geworden, in de categorie achtergrond is onze documentaire 'De zaak Suzanne Wisman'  genomineerd. Volkomen terecht in mijn optiek, want dit was toch wel een persoonlijk hoogtepuntje van 2007. Terwijl het heel vreemd is om in zo'n triest verhaal te spreken van een hoogtepunt, bovendien voelt het ook raar om blij te zijn met een nominatie voor een verhaal over een diep droevige gebeurtenis. Blijft staan dat het maken van de doc. met de nodige professionaliteit en integriteit gebeurde. We zijn ook terecht trots op het behaalde resultaat. 1 van de makers van de doc. heeft afscheid van ons bedrijf genomen, en vanavond zagen we elkaar weer tijdens de borrel ter ere van het afscheid van een andere collega. Nu is het grappig dat ik samen met díe collega in 2004 ook al eens voor eerder genoemde award ben genomineerd. De prijs is toen aan onze neus voorbij gegaan. Toen maakte we een docu over de Moord op het Wandelvrouwtje van Emmen. In het juryrapport stond toen dat 'de zwarte achtergrond tijdens de interviews soms onbegrepen was'... Ik snap nog niet goed wat daar niet aan te begrijpen valt. Ik kan het niet VPRO'ig uitleggen, er zat geen wazig diepgravend verhaal achter. Ik koos er alleen voor om alle gesprekken netjes uitgelicht, zonder afleidende achtergrond op te nemen. Alle ruimte voor de mens en zijn emotie (zie je, ik probeer het tóch..) Maar goed de jury kon deze vorm niet waarderen, geeft ook niets we proberen het later gewoon nog eens weer. En later is nu, ik heb weer geen uitleg paraat voor de door ons gekozen vorm van interviewshots, behalve dan dat we iets anders wilden proberen. En daar zijn we wel weer in geslaagd denk ik. 13 februari is de bekendmaking van de winnaar. Ik hou u als trouwe lezer op de hoogte.

Dan nu nog even een fraaie foto van Léonie met de ploeg, foto genomen tijden het draaien van een reportage in Srebrenica, een klus die op ons allemaal diepe indruk heeft gemaakt. Leo, het ga je goed, misschien tot ergens in dit wereldje...

(Leo is dat verlegen kijkend meisje naast die kale)

Sporter..

..van het jaar 2007 is geworden Albert Zoer. Afgelopen avond heb ik met collega Peter het TVM Sportgala moeten registreren. Voorgaande jaren brachten we dit live met tenminste 4 camera's, maar om bezuinigingstechnische redenen én omdat de sponsoren niet wensen bij te dragen aan de registratie hebben we het ENG (op een bandje(schijfje)) opgenomen, en mag iemand het werk van 3 camera's gaan monteren tot een hapklare brok van 18 minuten. Monteren in een halve dag tijd natuurlijk, want anders kost het te duur ;-) Succes mannen, datgene waar ik me nog het meeste zorgen over maakte is het best gelukt. Het touwtje dat tussen de zaalversterking van Theater de Tamboer en onze camera bungelde stuurde een prachtig stukje geluid naar de beelddrager. Wij hadden echter onze handen vol aan de constant wisselende kleuren en presentatoren met hun gasten die steeds een beetje verder naast het licht gingen staan.

Thuis gekomen vleidde ik me achter de schootpc, en blader ik wat door de mail die mijn werkgever mij braaf doet toekomen. Omdat we op de zaak zgn. flexplekken hebben is er zelden een pc voor mij beschikbaar, en ontvang ik derhalve de post ook thuis. En wat lees ik daar; 'Bij het bijbestellen van de cassettes werd mij net medegedeeld dat deze niet meer worden gemaakt en dus ook niet besteld kunnen worden. Wees dus zuinig op je bandjes die je nog hebt want op = op.'   Ja er zijn nog radiocollega's die gebruik maken van een echte cassetterecorder, dit terwijl de rest van de radio allang over is op minidisc, of nog beter, een digitaal opname apparaat waar helemaal geen bewegende delen meer aan te pas komen. Zelfs de CD-single gaat verdwijnen, maar de ouderwetse tape word nog dagelijks gebuikt om allerlei ditjes en datjes in de ether te slingeren. Is hier sprake van melancholie, of juist angst voor het moderne, het onbekende. Ik weet dat er mensen zijn die zweren bij het gekreun en gesteun van een langspeelplaat (een héle grote zwarte cd..) Maar een cassettebandje... Toen Erik de Zwart nog leefde nam ik altijd zijn top 40 op op een cassettebandje, maar er zijn nog steeds mensen die dus de moeite nemen om iets op te nemen op een flinterdun stukje metaaltape, terug te spoelen en vervolgen realtime in een computer in te laden. Nou, als je nog bandjes nodig hebt, ik heb nog wel een paar jaargangen top 40 cassettes liggen. Stukje plakband over de beveiliging en ze zijn weer als nieuw.

Geredigeerd(t)

Tja, daar was het wachten op. Ik ben nooit zo'n helt geweesd met d's en t's. Mijn vorige blog bevatte het woord betaald. Vanmiddag sprak een eindredacteur van de fabriek mij er op aan dat dit betaalt moet zijn omdat ik het gebruikte in de tegenwoordige tijd. Met louter taalfetishisten in ons bedrijf moet dat er een keer van komen. Allemaal redactieleden die enorm letten op spelling en zinsopbouw. Ik moet zeggen dat het mij niet erg boeit, de uitspraak word er niet veel anders van. Bovendien heb ik op de MAVO niet erg opgelet tijdens het Kofschip-lesje. Maar ze lezen mijn blogjes gelukkig wel, dus ik blijf het maar doen. Ik ga echter niet beter letten op d en t gebruik. Ik moet nu mijn geschreven bericht al vaak genoeg opnieuw aanpassen en opnieuw publiceren.

Vandaag heb ik weer eens een nieuwsdienst gedraaid (of gedraait?) En meteen was het weer raak, in een stadje in Drenthe fikken de laatste tijd schooltjes af, de burgemeester is nog nooit komen kijken, en tijdens de laatste brand is hij ,ondanks het telefoontje van de brandweer, gewoon tussen de klamme lappen blijven liggen. En dat vinden de Meppelers niet leuk, hij had er 'als eerste moeten zijn' Nee mevrouw, hij is wel de baas van de spuitgasten, maar de brandweer zelf moet er als eerste zijn dunkt me. Maar goed, volgens een andere Meppeler moet de burgemeester er zelf maar een verklaring voor geven. En nu komt het; mijnheer wil niet reageren. Ik vrees dat de man nog geen mediatraining heeft gehad, óf dat dit gedaan is door de koffiejuffrouw van het Meppeler stadhuis. Na de mededeling 'de burgemeester wilde niet reageren' vrees ik dat zijn bevolking niet beter is gaan denken over de beste man. Er word in Meppel gevreesd voor een pyromaan, tis voor de burgervader toch niet te hopen, want dat zou betekenen dat hij de komende tijd wél in zijn badjas ten tonele moet verschijnen.

Wie betaalt dat allemaal ?

Terwijl ik tevreden terugkijk op de tweede uitzending van Heren in Kwestie verbaas ik me over een bericht uit de Volkskrant. Bovengenoemd programma is het nieuwe live praatprogramma op onze zender. Verzoek van de leiding om het budget een beetje in de gaten te houden, zelf het decor getimmert en een flesje wijn voor gasten kan er niet meer af. Nu lees ik dus in de Volkskrant dat er diverse programma's op de Nederlandsche tv gesubsidieerd worden door verschillende ministeries. Voorbeeld; Het Blok van Net5 krijgt 65.000 euri omdat er 2 Ghanese zusjes meedoen. Omdat de meisjes af en toe een T-shirt dragen met daarop het logo van één of ander integratieprojectje van de overheid én omdat er interactie is tussen de zusjes en hun Nederlandse mededeelnemers (!) schuift de overheid een enorme zak geld het Blok binnen. Hulde voor de Net5 medewerker die dit heeft ontdekt, je hoeft dus niet een landelijke publieke subsidieslurper te zijn, ook commerciele stations kunnen rekenen op een bijdrage van het volk. Dit riekt naar misbruik van zowel de zusjes als subsidie.

Nog een voorbeeld; de weerman Piet P. krijgt het voor elkaar om 12.500 euri los te peuteren als hij zijn geneuzel doet bij een tennisclub waar tennissers van diverse pluimage gezamelijk sherry zuipen aan de bar.

Uit een overzicht komt naar voren dat het in 2006 en 2007 over zo'n 11,8 miljoen euro gaat.

Zou er dan bij onze omroep RTV Drenthe iemand hebben zitten snurken? Of kunnen we alsnog even vangen voor de serie over Molukkers in Nederland. Of de Iraanse gast in een kookprogramma die zijn culinaire cultuur met de drentsche kijker deelde? Laten we dan maar stoppen met die drentstalige programma's, die kosten alleen maar geld. We gaan net als Omroep Brabant jongeren filmen in Derde Wereldlanden, deze actie leverde de Brabantse omroep maar liefst 70.000 euro op.

Tip voor de redactie van Heren in Kwestie; nodig voor aanstaande vrijdag een bestuurlid uit van de Marokkaanse Vereniging Meppel, zij wonnen afgelopen jaar de Drentse Vrijwilligersprijs. Direct ook subsidie aanvragen bij de grote uitdelers in Den Haag. Met een beetje geluk kunnen we de gasten dan ook naar huis sturen met een flesje wijn (of iets non-alcoholisch) als dank voor hun bijdrage.

Applaus!!

Nou, het is af hoor. Vandaag hebben we de laatste hand gelegd aan het decor van het programma 'Heren in Kwestie' Vanaf morgenavond iedere vrijdagavond live op de Drentsche kijkbuis. Het enige dat nog ontbreekt is het klapvee publiek. Het maakt een belangrijk onderdeel uit van het decor, het publiek is mijn achtergrond, luisterende koppies die aandacht hebben voor datgene wat aan de tafel plaatsvind. Nu is publiek altijd een probleem bij onze uitzendingen, en niets is vervelender dan lege stoelen in je totaalshots. Kijk, als we alle Vrouwen van Nu verenigingen aan zouden schrijven hadden we de tent altijd vol. Maar de Vrouwen van Nu zijn eigenlijk de Meisjes van Toen. En omdat ook wij sinds kort in kleur uitzenden heb ik behoefte aan een ander tintje dan wit en grijs. Ze zijn meer dan welkom hoor die dames, laat ik daar duidelijk in zijn, maar een beetje jonger volk ertussen zou zeker niet misstaan. Ook de verstandelijk minder bedeelden komen graag bij ons langs, ook prima, ze zijn altijd bereid tot een praatje, en als ze maar net binnen zijn is het meteen gezellig. Soms té gezellig, er was er ooit 1 die live op zender Corrie Konings bijkans aanrandde, hij nam haar tijdens haar optreden in een innige omhelzing, die voor Corrie zichtbaar iets té innig was. Dezelfde schat houd ons steevast van het werk door uitgebreid zijn levensverhaal over ons uit te storten. Daar hebben we iets op gevonden, als ik zie dat hij het weer probeert bij iemand ga ik er naar toe en zeg 'Hé Gert kom eens, ik moet even met je praten, want dat shot wat je net maakte kan echt niet zo...'  Gert ver-excuseerd zich, loopt met me mee en als we uit het zicht zijn bedankt Gert mij hartelijk en opgelucht gaan we weer verder met afbreken.

Nepal

Eerder schreef ik over ons reisje naar Nepal, eraan terugdenken deed me even verlangen naar de beelden die we daar toch ook gezien hebben. Dus de DVD met fotobestanden maar weer even naar de laptop gekopieert, en wat gebladerd. De missie was om niet eerder gebruikte foto's naar zwartwit te converteren, niet te netjes, het mag een beetje 'vuil' zijn en een beetje korrel en vignetting ben ik ook niet vies van. Leuk om te doen, en het leverde toch nog 11 aardige plaatjes op die ik gaarne met de goegemeente wil delen.