Vuelta Hoy!!

'Weet je zeker dat het vandaag is?' grap ik naar de sportverslaggever naast me. De weg is verlaten en lijkt niet op de chaos die ik om 06.30 had verwacht.

We lopen de TT hal in en zien al honderden wielrenners zich klaarmaken voor de tourtocht die ge-organiseerd is ivm met de Vuelta in Assen. Dat is de reden waarom ik vanochtend de wekker om halfzes al uitdrukte. Nu even een uitgebreide repo draaien, dan twee uur pauze (en F1 kwalificatie kijken), om vervolgens tot diep in de avond een sportuitzending te regisseren.

Als we na een kwartiertje de TT hal verlaten om de zonsopkomst te filmen zien we dat het desolate landschap in 1 klap veranderd is. Tot zover het oog reikt zie ik auto's aankomen met fietsen op het dak of de trekhaak.

Uiteindelijk wagen zich 11.000 aan de tocht van max 120 kilometer, en wij mogen daar een sfeerverslagje van maken. Nog op het TT circuit treffen wij een man die zijn vrouw is kwijtgeraakt in de massa. Hij heeft haar psychologisch al een paar jaar onder de knie en vertelt ons dat ze waarschijnlijk een paar kilometer verderop wel op hem wacht.

Op weg naar de auto vragen Rik en ik ons af wat de kans is dat we deze man later op de dag kunnen vragen of hij zijn vrouw gevonden heeft. We reduceren deze kans tot nihil in verband met het enorme aantal deelnemers en de lengte van de route.

Een half uur later elders op de route; 'kijk, dat lijkt die man wel van eerder, die gelost was door zijn eigen vrouw.............................. HUH?! HIJ IS HET!!' We rijden ze voorbij en wachten ze op bij de volgende bocht. Heet blijkt dat de man zijn vrouw door en door kent, ze zat inderdaad op hem te wachten een paar kilometer terug..

De F1 kwalificatie heb ik niet meer gezien, ik viel in slaap op de, nu al legendarische, GroteBlauweBank in het camerahok.

Nu ben ik echt moe, ik kan de reportage even niet meer zien. Ik heb hem tijdens de uitzending-updates nu wel even genoeg gezien. Is mooi geworden hoor, maar ik wil nu slapen. Morgen ben ik vrij, dan gaat de Vuelta van Assen naar Emmen, ik zal met de kleine Max even bij die 'stoempers' gaan kijken. Op de dikkebandenfiets trapt papa dan zijn eigen ronde door het dorp.

A day at the racetrack..

Traditiegetrouw heb ik gisteren weer de Rizla Racing Day bezocht. Voor het eerst met onze peuter. Max is gek op motors en race-auto's. Da's mooi en handig als de Kathedraal van de motorsport in de achtertuin ligt. Max mee, incluis de dikke oordoppen van de Hubo. Hij vond het geweldig en hij bleef samen met oma en mama 5 uur langer dan vooraf gegokt. Tijdens de Formule Renault cup viel het mannetje zelfs in slaap, terwijl op 10 meter afstand de motoren gierden.

Volgend jaar ook maar de paddock op en al dat glimmende spul maar van dichtbij bekijken.

Vanmorgen vroeg was papa ook alweer op de baan, ditmaal in de pits waar we afspraak hadden met Erik Dekker. De wielrenploegleider heeft een rolletje in de komende Vuelta uitzendingen van RTV Drenthe. In een vijftal itempjes vertelt deze crack alles over het leven in een pro-tour team.Voorbereidingen, eten en zelfs het aansnijden van de bochten tijdens de tijdrit op het TT-circuit komen aan bod. Erik demonstreert zelfs nog even dat afsnijden via de grindbak schier onmogelijk is. Filmend vanuit de achterbak van de Zafira vraag ik of even een stukje tijdrit tempo kunnen gaan rijden... Met bijna 60 per uur stuiven we over de 4,5 kilometer lange baan. Op slechts 10 centimeter van de achterbumper geniet Dekker volop van de slipstream van de auto. Af en toe tikt hij met zijn voorwiel tegen mijn voet die uit de auto bungelt, de beelden zijn geweldig geworden en omdat de chauffeur van dienst bekend is op het circuit krijgen we zelfs nog iets te zien van de ideale lijn.

De Vuelta begint in Assen, Drenthe.. Volkomen belachelijk natuurlijk, maar voor de Nederlandse wielerliefhebber de perfecte kans om zijn helden in de Kathedraal live voorbij te zien komen. Ola!!

Opmerkelijk...

'Hoe is het met de auto?' is de vraag van de journalist aan de rallydeelnemer die in Mozambique een fietser schepte. De man reed een fietser aan en vervolgde zijn weg nadat hij de situatie wat dreigend vond worden, in plaats van de man samen met zijn bijrijder in de auto te gooien en naar een ziekenhuis te brengen, leek het hem slimmer om met de wagen de rally af te gaan maken. Het voertuig zal nota bene op plaats van bestemming nog ingezet moeten worden om mensen naar het hospitaal te kunnen brengen. Want dat is het goede doel, en dat moet van de sponsor gewoon doorgang vinden. Zo'n bloedende local en hysterische omstanders houden de boel dan alleen maar op.

Opmerkelijk... Ach, oordeelt u zelf?

Plopjes

Vanmorgen voelde ze het voor het eerst, kleine plopjes in de onderbuik. Hoewel, voor het eerst niet echt. 3 jaar geleden ook al toen ze zo lang zwanger was van onze Max.

Nu dus weer, maar nu van Max zijn broertje of zusje, we weten het nog niet maar willen het wel graag weten, net als toen. Max leeft nu al mee, zachtjes geeft hij af en toe een kusje op haar buik, en praat hij stilletjes omdat de baby slaapt. Max weet ook dat hij een andere kamer krijgt wanneer de baby er is, samen met zijn knuffels en KoiKoi in het bijzonder gaat hij naar de grote kamer. Hoe het precies moet worden weet papa nog niet, maar er zal plaats zijn voor vliegtuigen, de maan en sterren.

De baby zal geboren worden in januari 2010, voorlopig gaat alles voorspoedig. Een paar weken geleden zagen we op een echo al dat het compleet was en het hartje als een dolle tekeer ging. Vorige week luisterden we bij de verloskundige naar het hartje. Max was mee en had zijn dokterskoffertje mee, toen zijn mama ging liggen en de buik bloot legde pakte hij er zijn stethoscoop uit, ging op het krukje staan en luisterde naar mama's buik. Daarna was de wroetvrouw aan de beurt, en we hoorden dat het goed was. Max was diep onder de indruk, en nog praat hij over het BOEM BOEM BOEM wat de baby doet.

Als die dat nog even blijft doen hopen we volgend jaar weer zo'n heerlijk kind te krijgen!