Big deal

'Mevrouw, u kijkt echt teveel films' grap ik tegen de echtgenote van een varkensboer. 'U hoeft niet bang te zijn dat we uw woorden verknippen tot iets anders wat u niet gezegd heeft'

We lopen op het erf van een varkenshouder in West-Drenthe, en we zijn daar omdat hij graag wil uitbreiden van 4000 naar 14.000 varkens. Lijkt hem leuk, en is tevens de enige manier om zich te wapenen tegen zijn medeboeren. Andere medeboeren zijn het niet zo met deze plannen eens. Deze boeren wonen in de directe omgeving en vrezen een enorme overlast van de varkensfecalien en vrachtwagens die het voer voor die roze stinkerds komen brengen.

Nadat de verslaggeefster de man en zijn vrouw telefonisch heeft weten te overtuigen dat het goed is om een tegengeluid te laten horen, togen we dus naar hun hoederij. Terplaatse vrezen de beste mensen dat wij van de grote boze media hun woorden uit hun verband zullen rukken, zodat de buren er positiever uitkomen. 'Zij hebben jullie tenslotte ingeschakeld' zeggen ze... Ik mompel nog iets over objectiviteit en dat we niet zijn ingehuurd door de tegenstanders, maar het duurt héél lang voordat we beelden mogen maken in de stal. Ik denk dat mijn charme-offensief heeft bijgedragen aan de beelden van de varkens. 'Mijn zoontje van anderhalf is gek op varkens, hij zou het geweldig vinden als hij die lieve biggetjes vanavond op de televisie zal zien.'

Plotseling sta ik beelden te maken tussen zogende zeugen en zachtroze zuigelingen. Alles komt goed.

Bij de boze buren draaien we de andere kant van het verhaal. Iets over té grote vrachtauto's en een te smalle weg, stank en aversie tegen bio-industrie. Ik hoor het allemaal maar half aan. Ik ben in gedachten bij vanavond, dan zit Max op schoot en kijken we naar de reportage. 'HRRRR HRRRR' knort hij bij het zien van de half-fabrikaat speklap.

Bijna..

..opgeslokt door de stadsschouwburg ligt in hartje Amsterdam de Melkweg. Veel mensen wisten dit natuurlijk al lang, maar ik was daar deze week voor het eerst. En wel voor het langverwachte concert van Jason Mraz. De man is niet zo vaak in Nederland, maar deze keer moest ik maar bij zijn. En dat was me de moeite waard zeg, wat een heerlijke avond, een zaal vol fans die het funkelnagelneue album meezongen. En een enthousiaste Destenis op het balkon die vrolijk meebléérde en genoot van de mensen om zich heen. Het zijn van die avonden die er voor zorgen dat je de volgende dag na slechts 3 uur slaap tóch vrolijk wakker kan worden en op het werk kan verhalen over de man die met zijn teksten en muziek een zaal plat krijgt.

Opvallend was de hoeveelheid mobieltjes en fotocamera's die regelmatig omhoog werden gehouden. Naar het schijnt vind Jason's platenmaatschappij het geen probleem dat er bootlegs van concerten verschijnen, en daarom waren er zelfs videocamera's te zien in het publiek. Iets wat ik eigenlijk nooit eerder zag bij een concert. Het is volgens mij ook wel een goede promotie, als ik er niet nu geweest was zou ik ná het zien van zo'n filmpje op YouTube de volgende keer wél gaan.

Deze vond ik ook op YouTube, opgenomen vanuit de hoek waar ik ook stond.

Daar gaan we weer !!!

Zo, de vakantie zit er op. Vier weken uit de lucht geweest en genoten van een heerlijke tijd. Dit jaar zijn we voor de tweede keer met een geleende sleurhut op pad geweest. Na een serieus te nemen rit zijn we op een camping aan de Belgsche grens terechtgekomen, daar het ding opgezet en 3 weken blijven staan. Dit alles is zo goed bevallen dat er door Huize Stenis ernstig gespaard wordt om ook een caravan aan te schaffen. Na enig onderzoek kwamen we er achter dat onze peug 306 break enorm in overtreding was afgelopen trip. er schijnt zoiets te bestaan als een 'maximale treklast', die ligt in ons geval op 1000 kg, het door ons getrokkene was minstens 15% zwaarder. Als ik dat aan de vooravond van onze exodus had geweten had ik, zo mogelijk, nóg slechter geslapen. Gelukkig lag de combinatie als een blok op de weg.

Dus vanaf nu op zoek naar een betaalbare én tevens lichte sleurhut.

Voor Destenis zelf begint het einde van de vakantie met het fietsen naar het werk. We hebben onze 2e auto verkocht omdat we het ding best kunnen missen als ik tenminste de moeite neem om de 4 kilometer heen én later weer terug gewoon ga fietsen. Dus fietstassen gekocht ( ja, als ik toch al ga kamperen dan kan dit ook wel) voor de boodschappen, en een klein fietscomputtertje om de prestaties bij te houden. Afgelopen week toen mijn vriendin al aan het werk ging heb ik dagelijks geoefend door naar de kruidenier en de kinderboerderij te peddelen.

Morgen zal ik me door een collega maar weer even moeten laten inwerken want ik heb echt geen minuut aan het werk gedacht afgelopen tijd. En wie Destenis een beetje kent weet dat dat een prestatie van formaat is. Er zit voor mij een tijd van louter nieuwsdiensten aan te komen, dit omdat de programma's die ik doorgaans in de zomer doe niet doorgaan, of ik ben er door de 1 of andere manier niet bij betrokken. Geeft niks, ik heb nóg een bultje dagen staan die op moeten dus er gaat nog wel een weekje op een boerencamping aankomen.