'Mevrouw, u kijkt echt teveel films' grap ik tegen de echtgenote van een varkensboer. 'U hoeft niet bang te zijn dat we uw woorden verknippen tot iets anders wat u niet gezegd heeft'
We lopen op het erf van een varkenshouder in West-Drenthe, en we zijn daar omdat hij graag wil uitbreiden van 4000 naar 14.000 varkens. Lijkt hem leuk, en is tevens de enige manier om zich te wapenen tegen zijn medeboeren. Andere medeboeren zijn het niet zo met deze plannen eens. Deze boeren wonen in de directe omgeving en vrezen een enorme overlast van de varkensfecalien en vrachtwagens die het voer voor die roze stinkerds komen brengen.
Nadat de verslaggeefster de man en zijn vrouw telefonisch heeft weten te overtuigen dat het goed is om een tegengeluid te laten horen, togen we dus naar hun hoederij. Terplaatse vrezen de beste mensen dat wij van de grote boze media hun woorden uit hun verband zullen rukken, zodat de buren er positiever uitkomen. 'Zij hebben jullie tenslotte ingeschakeld' zeggen ze... Ik mompel nog iets over objectiviteit en dat we niet zijn ingehuurd door de tegenstanders, maar het duurt héél lang voordat we beelden mogen maken in de stal. Ik denk dat mijn charme-offensief heeft bijgedragen aan de beelden van de varkens. 'Mijn zoontje van anderhalf is gek op varkens, hij zou het geweldig vinden als hij die lieve biggetjes vanavond op de televisie zal zien.'
Plotseling sta ik beelden te maken tussen zogende zeugen en zachtroze zuigelingen. Alles komt goed.
Bij de boze buren draaien we de andere kant van het verhaal. Iets over té grote vrachtauto's en een te smalle weg, stank en aversie tegen bio-industrie. Ik hoor het allemaal maar half aan. Ik ben in gedachten bij vanavond, dan zit Max op schoot en kijken we naar de reportage. 'HRRRR HRRRR' knort hij bij het zien van de half-fabrikaat speklap.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten