Ieder begin kent een eind. Het eerste bericht op mijn weblog dateert van 6 mei 2007, het laatste wordt nu door u gelezen. De laatste maanden werden de berichtjes steeds zeldzamer, door een tijdgebrek en gebrek aan zin om te schrijven. Tweehonderdnegen berichten gingen dit laatste bericht voor, af en toe lees ik er nog wel eens 1 terug. Ik zie dan soms frustratie opgetekend. Frustraties over het werk, collega's, beleid en meer van zulks. Dagelijks merk ik dat een aantal van die frustraties nog altijd bestaan en dat er niets verbeterd is. Dat is ook niet erg.
Soms had ik zin om een leuk verhaaltje te tikken, maar als ik dan op Rein zijn blog kwam zag ik dat hij er net over had geschreven. En dat doet hij veul beterder als mij, en met de juiste D of T. De vaste lezers deze kennen deze blog vast al, zoniet kan ik u hem van harte aanraden.
Overigens blijft het niet stil rond Destenis op internet. Met een Flickr account en hyves en Twitter ben ik nog altijd op de draod te vinden.
Over twee maanden hoop ik als trotse vader ons tweede kindje te mogen vasthouden. Max, onze eersteling, plast inmiddels op de wc en slaapt in zijn grote kamer. Ook hij verheugd zich op zijn broertje of zusje. Op de fabriek gaat het prima, veel programma's in het vooruitzicht. We moeten 'creatief' blijven omgaan met centjes, altijd te weinig en teveel wensen. Volgend jaar een nieuw tv montage systeem, nieuwe vormgeving en decor en op zoek naar de vervanger voor onze lijn XDCAM camera's.
Nu is het klaar, bedankt voor het lezen en wellicht tot de volgende weblog over een paar jaar.
Deze blijft nog even beschikbaar om me over te halen te blijven, om juist te stimuleren zo snel mogelijk te sluiten. Voor privegebruik ga ik trouwens alle verhaaltjes in een fotoboek laten afdrukken. Dag allemaal...
