woensdag 4 juni 2008

Wachten..

'Dames en Heren, de rechtbank!'  Iedereen gaat staan, behalve ik, ik sta al en film de opkomst van de rechtbank. De opkomst, de voordracht van de officier van justitie en een paar minuten meer heb ik de tijd om beelden te maken. Dan kijkt de rechter me aan en geeft me de tijd om de zaal te verlaten. Dan begint het grote wachten, wachten tot het eind van de zitting tot ik de interviews met openbaar ministerie en advocaat kan filmen.



Gelukkig werk ik bij de regionale omroep en is de studio om de hoek van de rechtbank, dus even snel een bakkie en dan weer met de volgende reporter op pad. Een leuke klus, een babyzeeleeuw is geboren in Dierenpark Emmen, altijd leuk. Tijdens het draaien gaat het enorm hozen en we moeten lang wachten onder een afdakje.



Terug in de studio word ik meteen naar de rechtbank gestuurd want de zaak is over 'één kwartier' afgelopen.. 1 uur later zit ik in de hal mijn vijfde Donald Duck te lezen. Het loopt wat uit, en er zit niet veel meer op dan wachten.



Dat wachten maakt een belangrijk deel uit van het werk van een cameraman. Wachten op het eind van de raadsvergadering, een saaie perspresentatie, tot de directeur klaar is met bellen, tot de radioverslaggever klaar is met zíjn interview. Je moet soms beschikken over een engelengeduld. Zo wachtte ik eens in de tweede kamer op een minister die uitleg moest geven over iets wat ging over economische zaken. Mevrouw Jorritsma liet nogal op zich wachten, en getuige de verveelde cameraploegen om ons heen deden andere bewindslieden dat ook. Wij waren daar voor  TV Oost, en de rest voor alle andere omroepen. Maar zij wachtten op minister Pronk die in zijn eentje een heel kabinet kon laten vallen. In de tweede kamer is een gang met bankjes, en het kwam op mij over dat iedere omroep zo zijn eigen bankje had om op te wachten. Toen ik een seintje kreeg dat vrouw Jorritsma zou gaan verschijnen pakte ik de camera en stelde me op bij een uitgang van de kamer. Terwijl ik daar stond kwamen er steeds meer cameramensen om me heen staan, blijkbaar dachten ze dat Pronk tevoorschijn zou komen. Toen dat niet zo was en Jorritsma met ons een gesprek begon bleek dat minister Pronk via de andere deur probeerde te 'ontsnappen'. Binnensmonds vloekend rende de andere ploegen ervandoor, ze hadden niet voor niets een paar uur zitten wachten, dit was het moment om te pieken.



Toen ik thuiskwam zag ik dat het kabinet op sterven na dood was, en ik had bijna medelijden met de tv-ploegen die in Den Haag hun zoveelste kopje Haags Bakkie moesten drinken in afwachting van de val van een kabinet.



Wachten 



zondag 1 juni 2008

Pardon?!

Wat zegt u? 34 jaar alweer, ja hij is vandaag weer jarig. Kusjes van mijn geliefde en de kleine man, en een kado. Een fietsendrager voor achterop de toet. Oke, we gaan lekker veel fietsen in de vakantie, vooruit dan maar. Da's trouwens ook alweer over 1 week. Gebakje iemand??



34