Bevrijding

'Als je vleugels op een koelkast plakt, dan vliegt Robbie ermee weg...'

Zo word de piloot gekenschetst door zijn collega's op de vliegclub.

We zijn te gast bij een club van enthousiaste mensen die er een hobby in vinden om oude, voor-oorlogse, vliegtuigen in de lucht te houden. Tijdens de Liberty tour 2010 gaan ze een zgn. Poppy-drop uitvoeren. Duizenden rode papieren bloemetjes worden uit een oude Piper uit 1942 geworpen, boven op de herdenking '65-jaar bevrijd Nederland'

Samen met een collega cameraman volg ik al de hele dag deze optocht van 140 oude legervoertuigen, en het is mijn eer om in de formatie mee te vliegen.

De programmamaker en ik stappen in een iets grotere (maar net zo oude) kist om beelden te maken van langszij het vliegtuig van Robbie. In Robbie zijn vliegtuig heb ik onze nieuwe vriend de GoPro camera gemonteerd. Mijn collega op de grond maakt weer beelden van de neerdwarrelende poppy's.

Tijdens en na het opstijgen maak ik beelden van de formatie vanaf de achterbank van een oud legertoestel wat ook deelnam aan de invasie van Normandie. Ik heb twee posities voor mijn lens. 1 aan de rechterkant van een raamspijl, en 1 aan de linkerzijde ervan.... Door de turbulentie in de formatie wil ons vliegtuig weleens schielijk naar voren of achteren bewegen. Na de 'two minute' call, vraag ik onze piloot over de headset of hij het lerp even in deze positie kan houden.

Het lukt niet. Op het moment dat de Poppydrop plaatsvind denk ik het shot te missen, precies achter de raamspijl.....

Ik baal, maar wacht met het melden aan de programmamaker totdat we in de auto zitten op weg naar de volgende lokatie. Ik hoop dat het shot uit Robbie's kist goed genoeg is, dat zie ik 's avonds thuis pas als ik het materiaal uit de GoPro om kan zetten in een echte (appel) computer. Terwijl ik mijn camera doorzoek naar bruikbare shots die ik kan doorzenden naar de redactie, tbv internet, zie ik ineens het shot... IK HEB HET WEL!!!!

In mijn zwartwit viewer dacht ik het gemist te hebben, maar het is er wel. Het gaat alleen zo snel dat het vertraagd moet worden in de montage. Ook het beeld van de camera van Robbie is geweldig, en collega Remco op de grond heeft mooie beelden van mensen die de poppy's oprapen.

Wat een opluchting, ik heb me zelden zo bevrijd gevoelt!

Superleague Formula

'Eigenlijk moeten we nu alleen de sfeer langs de baan nog draaien....'

Ik kom zo terug op deze uitspraak.

Om 5 uur op de zaterdagochtend haal ik verslaggever Rik op bij zijn huis. Opgewekt rijden we samen naar Schiphol waar we ons voegen bij de rest van het gezelschap van pers, dat op uitnodiging van de Nederlandse promotor de openingsrace van de Superleague Formula op het Engelse Silverstone zal gaan bijwonen.

De SF is een klasse die drie jaar geleden is opgericht, en bestaat uit gelijke formule auto's die rijden onder de naam van een voetbalvereniging. Liverpool FC, AC Milan en PSV zijn er enkele van. Er doen twee en halve Nederlander mee; Yelmer Buurman, Robert Doornbos en Chris van der Drift. Die laatste is ook nog Nieuw-Zeelander. En wie van die 3 rijd er voor PSV? Geen 1. Nee, in de PSV auto van Team Holland kapitein Jan Lammers rijdt een Indier, Narain Karthikeyan.. Tot zover de uitleg van deze klasse.

Als je vergeet dat er voetbalteams op die auto's staan blijft er een bijzonder stoere klasse over. Snelle wagens met goede coureurs, een stel oud F1 rijders en een paar beloften. Serieuze teams en dito techneuten. De races zijn echt goed te pruimen vanaf de tribune. 3 stuks op race zondag, de eerste volgens kwalificatie, race 2 met een compleet omgedraaide grid (dus eindig je in Copse in het grind, dan sta je in race 2 vooraan..) en een finale met de 6 best scorende teams, die strijden om 'serious money' aldus technische baas Webb. 100K voor nummer 1, en de rest steeds een beetje minder.

De organisatie legde ons geen strobreed in de weg, en we konden werkelijk overal filmen. Zodoende kwam ik tot de conclusie dat dit toch echt wel een serieus te nemen klasse is. Ik verheug me nu al op de race in Assen in het weekend van 15/16 mei.

En daar mee kom ik op de uitspraak aan het begin van dit werkje. Alles hebben we kunnen filmen; coureurs, auto's, sleutelen, lekkere wijven, actiemomenten, concentratie, verlies en winst... Behalve de sfeer langs de baan. Omdat Silverstone is opgezet als testrace die wel voor de punten meedoet is er geen promotor op gezet. Zodoende was er nauwelijks publiek op de tribunes te bekennen.

'Het enige wat we nog moeten hebben is sfeer..' Ik ga er van uit dat straks in Assen genoeg sfeer te halen valt, niet van voetbalfans die hun 'club' komen aanmoedigen, maar van enthousiaste autosport liefhebbers die van een spannende wedstrijd houden. We hebben in Assen een eer hoog te houden wat dat betreft, het gaat zeker lukken daar...