Bevrijding

'Als je vleugels op een koelkast plakt, dan vliegt Robbie ermee weg...'

Zo word de piloot gekenschetst door zijn collega's op de vliegclub.

We zijn te gast bij een club van enthousiaste mensen die er een hobby in vinden om oude, voor-oorlogse, vliegtuigen in de lucht te houden. Tijdens de Liberty tour 2010 gaan ze een zgn. Poppy-drop uitvoeren. Duizenden rode papieren bloemetjes worden uit een oude Piper uit 1942 geworpen, boven op de herdenking '65-jaar bevrijd Nederland'

Samen met een collega cameraman volg ik al de hele dag deze optocht van 140 oude legervoertuigen, en het is mijn eer om in de formatie mee te vliegen.

De programmamaker en ik stappen in een iets grotere (maar net zo oude) kist om beelden te maken van langszij het vliegtuig van Robbie. In Robbie zijn vliegtuig heb ik onze nieuwe vriend de GoPro camera gemonteerd. Mijn collega op de grond maakt weer beelden van de neerdwarrelende poppy's.

Tijdens en na het opstijgen maak ik beelden van de formatie vanaf de achterbank van een oud legertoestel wat ook deelnam aan de invasie van Normandie. Ik heb twee posities voor mijn lens. 1 aan de rechterkant van een raamspijl, en 1 aan de linkerzijde ervan.... Door de turbulentie in de formatie wil ons vliegtuig weleens schielijk naar voren of achteren bewegen. Na de 'two minute' call, vraag ik onze piloot over de headset of hij het lerp even in deze positie kan houden.

Het lukt niet. Op het moment dat de Poppydrop plaatsvind denk ik het shot te missen, precies achter de raamspijl.....

Ik baal, maar wacht met het melden aan de programmamaker totdat we in de auto zitten op weg naar de volgende lokatie. Ik hoop dat het shot uit Robbie's kist goed genoeg is, dat zie ik 's avonds thuis pas als ik het materiaal uit de GoPro om kan zetten in een echte (appel) computer. Terwijl ik mijn camera doorzoek naar bruikbare shots die ik kan doorzenden naar de redactie, tbv internet, zie ik ineens het shot... IK HEB HET WEL!!!!

In mijn zwartwit viewer dacht ik het gemist te hebben, maar het is er wel. Het gaat alleen zo snel dat het vertraagd moet worden in de montage. Ook het beeld van de camera van Robbie is geweldig, en collega Remco op de grond heeft mooie beelden van mensen die de poppy's oprapen.

Wat een opluchting, ik heb me zelden zo bevrijd gevoelt!