Sorry van je gras..

..dacht ik, en gaf nog een beetje gas bij. Ik sta boven in een hoogwerker op rupsbanden, de opdracht behelst het draaien van de terugplaatsing van de kap en wieken van een molen in Gieterveen.

Vanochtend om 06.30 uur was de wereld prachtig, de zon kwam mooi op en daar heb ik dankbaar gebruik van gemaakt. De hoogwerker was besteld om mij op gelijke hoogte met de kap te brengen, ik mocht hem zelf over het belendende perceel sturen, de rupsbanden trekken diepe groeven in het gras. De paardjes, die voor de gelegenheid in een ander stukje gras zijn gezet, zien het met lede ogen aan. 'Geeft niks, dat groeit wel weer aan' hoor ik roepen van beneden. Even later rijdt een hoogwerker met banden zichzelf vast in het omgeploegde grasveld, met 'mijn' rupsvoertuig trek ik het ding weer op het droge, de grasmat ziet er nu helemaal uit alsof er net een WK Speedway op verreden is. Als de laatste wiek gestoken is nemen we afscheid van de molen en onze 'tank'.

Kan onze omroep niet zo'n ding aanschaffen? Want ondanks dat het dodelijk is voor een voetbalveld, is het wel een retestabiel ding, beter dan de prakjes die je meestal langs 's Heeren velden vind.

Sandy..

..van DiepTriest, is nu even van Idols. Voor wie het gisteren gezien heeft, Sandy was dat donkere meisje dat ietwat 'arrogant' overkwam. Wij weten natuurlijk dat dit een van de typetjes is van Sandy. Voor mij is ze dan ook echt een grote bruine ster. Deze is van haar, door Destenis gedraaid op Mallorca. Sandy, spuug ze in de bek meid..

Lekker...

..doe mij ook een kaasplankje. Het ene na het andere kaasplankje zie ik voorbij komen, gevolgd door de bitterballen of de schaal met tapa's. Biertje erbij, of een verse sjudorans. Jongens en meisjes in smetteloos witte tuniekjes voorzien de in grote getale aanwezige diknekken van een hapje en een drankje. Ik merk niets van deze vrijgevigheid, behalve dan dat ze vlak langs de camera komen met dit lekkers. Op zich nog niet zo erg, maar iedere keer als er zo een langs komt danst het platformpje waarop ik sta heen en weer. Plaats van handeling; de Prins Bernhardhoeve te Zuidlaren. Evenement; het Noordelijk Internationaal Concours Hippique. In de ring strijden een 50 (!) tal paarden en hun berijd(st)ers om de de Grote Prijs van Drenthe. 6 ervan rijden de barrage, onze man Albert Zoer heeft het niet gehaalt. Nog net in de linkerkant van mijn kader zie je de laatste hindernis in het zand ploffen. Het publiek ziet het ook, en het reeds ingezette gejuig gaat over in een welgemeend  'AHHHHHHH'  Leuke sport om te draaien dat knolspringen, doet me altijd een beetje denken aan het treintje van de opleiding. Ten voeten uit houden, 'kijk'richting op een natuurlijke manier corrigeren, diafragmeren in de donkere partijen en natuurlijk scherp houden. Lukt best aardig, behalve dan dat de eerste in de barrage tevens de winnaar blijkt te zijn, en ik het nieuwe barrageparcours pas vanaf de tweede finalist écht goed in de vingers heb. De organisatie heeft het allemaal weer goed voor elkaar, genoeg te vreten voor de paarden en de vips, een mooie bar, een heuse beurs en een persconferentie achteraf. Echter heb ik nog en paar tips om e.e.a voor de beeldende pers ook naar het zin te maken. De hoeveelheid licht in de bak was meer dan voldoende, maar het zou fijn zijn als het het een beetje eerlijker over het veld verdeeld zou zijn. Twee stops verschil is best veel op 1 rondje. Hou het licht ook op 1 kleurtemperatuur, bewegend licht en volgspots op daglicht én gasontladingslampen én TL licht gaan niet samen. Altans niet voor mijn camera. En als je dan toch gasontlading moet gebruiken, zet die dingen dan in vredesnaam op tijd aan. Tussen de eerste en derde deelnemer zat maarliefst 1000 graden kelvin verschil. De camera's staan een stuk stabieler op een prak waarover geen bedienend personeel hoeft te lopen. En als ze dat toch doen, zou het ze sieren ook een hapje bij ons achter te laten ;-)  Ik hoefde (..) geen shots te maken bij de persconferentie, en dat was maar goed ook want de verzamelde pers (8 man en een paardekop) moest al moeite genoeg doen om de nummers 1,2 en 3 te zien. In een ernstig donker zaaltje had de belichter van dienst nog maar 1 lampje over voor de winnaars. Een 1000 watt bouwlamp in de nek van de winnaars was het enige dat er hing. Ook dit zou de volgende keer misschien wat netter kunnen.

Mooi was de Tijd..

..maar nu rest er slechts een hoop puin op de plaats waar restaurant De Tijd stond. Ik had niet zoveel met de tent, maar het ligt aan de overkant van de straat waar ook de Drentse Televisie Fabriek staat. We zijn er een paar keer wezen naborrellen en een enkeling heeft er zijn afscheidsfeestje gehouden, Ook prive heb ik er weleens gegeten want De Tijd maakte de lekkerste spareribs van het Noorden. Nu is het dus afgebroken, ik weet niet waarom, maar feit is dat het niet op de meest ideale plek van Assen stond. De meeste restaurants en cafe's liggen toch in het centrum, en als je van het bestaan niet afwist zou je er niet per ongeluk belanden. Vanmorgen werd er met een grote graafmachine gegraven, en de lomperts trokken daarbij een KPN kabel aan splinters. Gevolg was dat een aantal telefoonverbindingen bij de omroep niet meer werkte. Eind van de middag was alles weer in orde.

Verder las ik vandaag in de media dat RTL meldde dat het aantal kijkers tijdens de F1 uitzendingen wat tegenviel, volgens RTL komt dit omdat F1 in Nederland 'over the hill' zou zijn...De laatste jaren bij SBS6 waren de kijkcijfers nog goed. Zou het niet gewoon komen door de enorme hoeveelheid reclameblokken die RTL tijdens de race uitzend, ik denk dat veel mensen net als ik op dat moment doorzapt naar de belgische zender. Die zend als publieke zender géén reclame uit. Echter, meestal keer ik daarna terug naar RTL omdat ik het commentaar van Olaf Mol toch wat enthousiaster vind dan dat gewauwel van die 2 zuiderburen. Ik hoop dat SBS6 vanaf volgend jaar weer verslag mag doen, maar dan natuurlijk met de ploeg die dit al jaren met veel enthousiasme doet, en niet met die prutsers die de Champcarraces voor SBS verslaan.

Gadver...

...damme! Vanmorgen is die ellende weer begonnen, Krabben. 's nachts weer nachtvorst, de winter komt eraan. Ik heb zó de pest aan koud weer, de weg wordt weer glad, de lens van de camera bevriest en ik kleed me steevast té warm zodat ik na een halve dag met het zweet op mijn rug loop. Natuurlijk kan het ook mooie plaatjes opleveren maar om ervoor tot je knieen in de sneeuw te staan.....nee dank je.

Met name sport in de winter is extra zwaar om te draaien, ik weet nog dat ik met collega Peter meeliep op een sportklus, hockey. Wind in de rug, en ijsregen. Ik had én te weinig gegeten én een te dunne jas aan. Nog voor de eerste helft moest ik stoppen met filmen omdat ik bijkans van mijn graad ging.

Een paar jaar terug draaide ik een wedstrijdje marathonschaatsen op natuurijs, de shots rond de baan gingen nog wel, maar toen ik me voor de laatste ronden op een prak installeerde sloeg de kou me om het hart. Het waaide enorm, en ik stond enorm te rillen. Toen even later de collega van de NOS aan mij vroeg waarom de prak zo schudde, antwoorde ik dat er waarschijnlijk een paar jongelui onder ons over de stellage hingen. Quasie stoer riep ik naar beneden dat 'ze' een stukkie verderop moesten gaan spelen...  Het rillen is die dag niet meer over gegaan, en ik zwoer dat ik nog diezelfde winter een fatsoenlijke jas zou kopen. Iets wat mijn werkgever ook geprobeerd heeft, maar de bedrijfsjas mét logo was er slechts in 2 maten; te groot en te klein. Ik heb een te kleine, en hij is niet wind- en waterdicht. Bovendien heeft het ding de bedrijfskleur; fel rood. Dus als cameraman zie je jezelf in iedere autoruit of etalage terug. Misschien moet onze afdeling commercie maar eens gaan praten met de mensen van The NorthFace.

Lang weekend..

.. vol afspraken, wel de leuke afspraken, dat dan weer wel. Vandaag dierentuintje in Friesland, morgen etentje en feestje daarna. Overmorgen verjaardag van papa. Én 's avonds de grote finale van de F1, in Brasil strijden 3 heren om de eer. Mijn favoriet voor zondag? Lewis

Mijn favorieten van vandaag?

Persmuskieten..

..worden wij weleens genoemd, maar alleen in situaties waarin mensen wat minder positief in het nieuws dreigen te komen. Kijk , als het goed gaat met een bedrijf word je uitgenodigd om in de fabriek te komen kijken, directeur zelf doet zijn zegje en je krijgt bij de deur een fijne goodiebag. Maar als het niet zo goed gaat met het bedrijf wil je liever niet dat dit breeduit in de pers komt. Vandaag werd bekend dat Cordis in Roden eind volgend jaar zijn deuren sluit, 700 man op straat. Wij staan bij de poort te draaien, en met ons veel collega omroepen. Maar liefst 6 cameraploegen en een handvol fotografen proberen meer te weten te komen. Echter, het personeel mag van de directie niets zeggen, en een enkeling die dat wel doet, is bang dat hij al vóór het sluiten van de poort op straat komt te staan. Ik heb er alle begrip voor dat je niet met je poffertje op 6 tv zenders wilt komen als je een beetje emotioneel bent, maar de beveiliging van Cordis ging naar mijn idee een beetje te ver in hun poging het personeel te beschermen. Nog voor een personeelslid met de auto de slagboom passeerde vertelden de beveiligers hem dat hij, als de journaille in de weg stond, maar een dot meer gas moest geven. Ook een stevig potje provoceren was de bebaarde man met de V op de borst niet vreemd. Jammer dat dit het visitekaartje van een bedrijf moet zijn. Ik stel me maar zo voor dat ook deze man moet vrezen voor zijn baan, en probeer me zo zijn frustratie in te beelden.

Roestbak..

Voorzichtig beklim ik de radiotelescoop van Dwingeloo, voor mij loopt een enorm opgetogen man, en achter me een verslaggeefster met hoogtevrees. Af en toe hoor ik een angstkreetje, wanneer een hak van haar schoen in het looprooster verdwijnt. 'Niet springen hé ', zeg ik, maar ze houd zich goed vast, en slaat zich er kranig doorheen. Reden voor deze dapperheid; de bult ijzer is door minister Plassterk op de monumentenlijst geplaatst, dit verklaart ook de opgetogen man die voor me loopt, zijn stichting maakt nu meer kans op centjes om de uit de kluiten gewassen uplink te schilderen. Terwijl de verslaggeefster (die over een enorm gelul interesse in de ruimte beschikt) met de blije man praat over nevels en sterrenbeelden, loop en film ik een beetje om de antenne heen. 'Doet 'ie ut nog? ' vraagt een fietsend stel toeristen aan mij. Nee zeg ik, 10 jaar geleden heeft hij voor het laatst 2 ontdekkingen gedaan, maar daarna is hij uitgezet. Klinkt erg geleerd, maar ik heb het net gelezen op het infobord. Maar goed, met de nodige subsidie kan men binnenkort weer met E.T. bellen.

Ik moet wel zeggen dat ik het toch altijd weer leuk vind aan dit werk, dat je op plekjes komt waar een ander niet komt. Soms leuk, soms niet. Zo ben ik weleens halfkotsend een koeienslachterij uit gestrompeld. Wat was dat smerig, eerst tot je knieen in de stront, om half zeven 's ochtends, over de veiling. Om nog vóór de koffie mijn eerste koe opengesneden zien worden. Al die magen op de gladde vloer, erger nog was het hooliganachtige geschreeuw van enkele medewerkers, ze moesten wel schreeuwen anders kwamen ze niet boven de radio uit, die op de lokale piraat stond afgestemd. Ik heb tijdens die reportage het meest surrealistische beeld gezien uit mijn leven. We komen een ruimte binnen die rondom, en van boven naar beneden is betegeld. Midden in die kamer een roestvrij stalen werkbank en een grote kar vol met koeienkoppen. Daarachter....een 1-eiige tweeling van ergens in de vijftig. Deze broers stonden daar al 30 (!) jaar koppen uit te benen. Als ik het terug kan vinden in ons archief zal ik er een keer een screenshot van posten, dit moet je zien om het te geloven. En in die verder lege kamer hadden ze samen de tijd van hun leven, nooit uitgepraat en uitgebeend.

Prak...

...nou ja, prak....Soms moet je op dingen staan als je ze wilt zien. Zo ook met voetbal, een zonovergoten zondagmiddag, een veldje in het veen, 2 eerste afdeling clubs. En een cameraman die zijn spullen van de auto naar het veld sjouwt. Ik mag plaats nemen op een schildersstellage met 2, afzonderlijk van elkaar wiebelende vloerdelen. Red je reet... Goed, na een aantal posities te hebben geprobeerd denk ik mijn plekje te hebben gevonden. De wedstrijd gaat voorspoedig en eindigt in een 2-2 gelijkspel. Dik verdiend. Maar terwijl ik sta te draaien denk ik steeds aan de hoogwerkers, tribunes en stellage's die voor ons worden neergezet, en die bijkans levensgevaarlijk blijken te zijn.

Zo was er ooit die collega, die bij een speedway race mocht filmen vanuit een hoogwerker, in de pauze wilde hij even naar beneden om de benen te strekken. De operator die de kraan bediende was even weg, en een enthousiaste bezoeker zei dat hij hem wel eem naar beneden haalde. De man had niets teveel gezegt, haalde een hendel over, en het bakje met zijn angstige cameraman en diens spullen kiepte ondersteboven. De man kon zich nog vastgrijpen aan de reling, maar de camera buitelde overboord. Cameraman in kwestie leeft nog. Camera total loss.

Domme dingen doen..

Ken je dat verhaal van die cameraman die aankwam op de locatie en zijn camera vergeten was, of die van die ene die geen bandjes had meegenomen, of met lege accu's op pad ging? Ik ken wel een paar collega's van me die dit soort dingen overkwam. Er was er bij RTV Drenthe zelfs een nieuwe freelance cameraman die op pad gestuurd werd om beelden te draaien voor een kortje. Hij belde 1,5 uur na vertrek naar de redactie met de bezorgde woorden 'ik rij al een tijdje hier rond, maar ik kan de Tamboerpassage niet vinden hoor..' ......   ' o.........Hoogeveen?  Ja, ík ben nu in Heerenveen......'    

Ik word ook vaak gebeld door freelancers als er iets stuk is gegaan aan een cameraset, maar soms word ik uit bed gebeld voor echt stomme dingen. 'Ja, met @#$, zeg, de zender doet het niet... ' Heb je de zender aan staan?' vraag ik.

'Ja zeg, ik ben niet achterlijk hoor...' 'En de ontvanger, staat die ook aan?' .............   'Bedankt!! Doei!!'

Vanmorgen in de auto had ik het met een verslaggever over dit soort stomme dingen, en vertelde dat het bij mij ophield met het in de auto laten liggen van de sleutels, terwijl de deuren op slot zaten. Of de duvel er zelf mee speelde, gebeurde mij vanmiddag ook weer iets.

Ik stond bovenop een heuveltje te draaien, en de verslaggeefster stond beneden bij de auto, ik vroeg of ze een microfoon uit de auto kon meenemen naar boven, en ik zou de autosleutels wel even opgooien. Terwijl ik de sleutels weggooi, besefte ik dat, door mijn hoogte, de kans bestond dat ze in de boom zouden komen die iets lager op de heuvel stond... En ja hoor, daar bungelde het bosje hoog in de boom. Nadat ik er een foto van heb gemaakt voor bovenaan dit werkje, heb ik m'n statief in de hoogste stand gezet, en na een paar keer zwaaien door de takken, vielen de sleutels in het zand onder de boom. De dag was gered, maar mijn eer was verloren. Ach, er waren verder geen getuigen, en de verslaggeefster heeft beloofd het tegen niemand te zeggen.

enen en nullen

Gek word je ervan, iedere keer als ik op de klok kijk is het 10 over 10 , of 12 over 12. Gek hé? Ik heb jarenlang gedacht dat mijn vliegtuig zou neerstorten omdat ik op mijn wekker steeds 7.47, 7.57 of 7,37 zag staan. Voor de niet vliegers; dit zijn type vliegtuigen van Boeing...

Wat dat betreft ben ik een doemdenker, maar het is zo toevallig als een cijfercombinatie opvallend is. Onbewust denk je dan dat er iets mee bedoeld word, maar door wie dan. Ik hang niet echt een geloof aan, tis meer iets van hoop, maar in toeval geloof ik ook niet.

Ik ben wel zo realistisch om te beseffen dat van de 100 keer per dag dat je op een klok kijkt, er een paar momenten zullen zijn dat het 15.15 uur of 47 minuten voor 2 is.

Hoe dan ook, vanochtend weer zo'n moment. Op 10 oktober om 10 uur naar de klok in de auto turen en denken; Hoe is het mogelijk? het is buiten 10 graden..... Het duurde welgeteld 1 minuut om mijn camera te pakken, er een blogje over te bedenken.

De wereld van dichtbij..

Op aanraden van Marcel heb ik een omkeerring gekocht, het kleinnood kostte slechts 12,50 euro en zorgt ervoor dat ik mijn standaardobjectief achterstevoren op mijn Nikon kan bevestigen. Het resultaat is dat ik met minimale scherptediepte macro opnames kan maken. Met recht een poor-mans macro. Nu gebruik ik hiervoor het standaard bijgeleverde objectief dat ivm te weinig kwaliteit altijd in de kast heeft gelegen, met de omkeerring erop komt hij me weer van pas. Het is wel zo dat er bijzonder weinig licht de sensor bereikt, zodat ik de sluiter vanavond op de keukentafel best lang open moest houden. Toch is het me gelukt om een beetje te experimenteren, het resultaat draagt de titel; 'de (D)evolutie van fotografie'  haha!

Ohja, de middelste 2 in de collage zijn van een 8mm filmcamera die ik tijdens een reportage in Wit-Rusland kreeg van een gezin waar we logeerde. Het ding prijkt als eerbetoon aan ons mooie vak op het kasje naast de TV.

 

't gruune wandtie..

..is vast geen goed drents voor Green Screen, maar ik ben dan ook geen drent. Onze zender heeft tegenwoordig een piepklein programma'tje erbij. Jasbuus vol Drents heet het, en het duurt ongeveer anderhalve minuut. In die tijd verteld iemand in beeld over diverse dingetjes die voorkomen in de drentsche taal. Spreuken, uutdrukkings en het verschil in dialect binnen de provincie. Hij doet dat gezeten voor de chromakeywand, en daarin wordt de drentse vlag gekeyed. Simpel, maar word zeer gewaardeerd door de kijkert. Als cameraman lijkt dit een eenvoudig klusje, lampje front, lampje tegen en de wand uitlichten. Medium uitzagen, luisteren naar het praatje van de man en dat 20 keer op een ochtend. Echter, tijdens de allereerste opnames hadden we nog een blauw wandje. Er was een cameraman ingehuurd om het ding op te nemen, dus de beste man stelt zijn spulletjes op en gaat draaien op een disc, om het geheel later te laten keyen bij een editor. Tegenwoordig nemen we het met een studiocamera op, en zien we gelijk de key, maar toen nog niet dus.

Huiskamervraag: als je mannetje voor een blauwe wand zit, welke kleur gebruik je dan níet als tegenlichtje op 'smans hoofd en schouders?........juist, blauw dus. En welke kleur had deze cameraman nou juist wél gebruikt?.........juist, blauw dus. Tegen de tijd dat hij begon na te denken, stonden er al een paar afleveringen op, en verwijderde hij het blauwe filter, en nam niet de moeite om de opnames even over te doen....

Huilend van de lach (denk ik...) liet een editor mij het resultaat zien, de drentse vlag verscheen in het mannetje zijn haar en schouders. Die opnames heb ik toen maar opnieuw gedraaid.

Dit klusje heb ik vandaag gedaan, en doe ik morgenochtend ook nog. Als die opnames klaar zijn hebben we genoeg voor de rest van dit jaar, en kan de kijker iedere dag weer iets over de Drentsche Taol leren.