...damme! Vanmorgen is die ellende weer begonnen, Krabben. 's nachts weer nachtvorst, de winter komt eraan. Ik heb zó de pest aan koud weer, de weg wordt weer glad, de lens van de camera bevriest en ik kleed me steevast té warm zodat ik na een halve dag met het zweet op mijn rug loop. Natuurlijk kan het ook mooie plaatjes opleveren maar om ervoor tot je knieen in de sneeuw te staan.....nee dank je.
Met name sport in de winter is extra zwaar om te draaien, ik weet nog dat ik met collega Peter meeliep op een sportklus, hockey. Wind in de rug, en ijsregen. Ik had én te weinig gegeten én een te dunne jas aan. Nog voor de eerste helft moest ik stoppen met filmen omdat ik bijkans van mijn graad ging.
Een paar jaar terug draaide ik een wedstrijdje marathonschaatsen op natuurijs, de shots rond de baan gingen nog wel, maar toen ik me voor de laatste ronden op een prak installeerde sloeg de kou me om het hart. Het waaide enorm, en ik stond enorm te rillen. Toen even later de collega van de NOS aan mij vroeg waarom de prak zo schudde, antwoorde ik dat er waarschijnlijk een paar jongelui onder ons over de stellage hingen. Quasie stoer riep ik naar beneden dat 'ze' een stukkie verderop moesten gaan spelen... Het rillen is die dag niet meer over gegaan, en ik zwoer dat ik nog diezelfde winter een fatsoenlijke jas zou kopen. Iets wat mijn werkgever ook geprobeerd heeft, maar de bedrijfsjas mét logo was er slechts in 2 maten; te groot en te klein. Ik heb een te kleine, en hij is niet wind- en waterdicht. Bovendien heeft het ding de bedrijfskleur; fel rood. Dus als cameraman zie je jezelf in iedere autoruit of etalage terug. Misschien moet onze afdeling commercie maar eens gaan praten met de mensen van The NorthFace.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten