woensdag 16 december 2009

Logline

Ik steek mijn vinger op, want na oogcontact met mijn overbuurman weet ik dat tenminste twee mensen aan tafel met dezelfde vraag worstelen. 'Wat is een LogLine eigenlijk?' vraag ik.



*7 mensen zitten om een tafel en brainstormen over de nieuwe vormgeving voor tv, radio en internet*



'Een LogLine is een beschrijving of synopsis die in 1 zin het verhaal neerzet.' Dat is ongeveer het antwoord dat ik krijg.

Voor de duidelijkheid, ik zit aan tafel in een gezelschap van collega's die ook in de radio of tv zitten. Deze avond is een allereerste Brainstormsessie ten behoeve van de nieuwe vormgeving van RTV Drenthe die na de zomer van 2010 moet gaan draaien.

De paarse broeken die in de ontwerpfase pas aanschuiven zijn er dus nog niet eens bij, en toch vallen er regelmatig termen als "een stukje, hun ding doen en LogLine" ter tafel.



Soms is het zo moeilijk om te zeggen dat je iets 'gewoon' mooi vind. Dan moet je het ineens beschrijvingen meegeven als; vlot, jong, dynamisch maar organisch..... Gelukkig werd ik vanavond met de opdracht naar huis gestuurd om de volgende keer te komen met een montage van fraaie, moderne studio decors en voorbeelden van strakke (maar toch organische) vormgeving. Op zoek naar wat ik mooi vind, en dat met anderen delen, dat is leuk.



De komende week struin ik internet af op zoek naar zulks. Heeft u tips? Graag even reageren middels onderstaande link.

LET OP! Ik ben op zoek naar een stukje input, we gaan niet te lang broeden op een conceptueel ei, maar het moet wel spiffy. Focussen op de toekomst, resultaatgericht, pro-actief en niet reactief. De core-business niet uit het oog verliezen, met een beetje kostenbesparing in het achterhoofd creeren we een win-win situatie voor de omroep en de belastingbetaler. Kom dus met een quick and dirty idee, dan schieten we er later wel gaten in.



Ik heb er zin an, 2010 word een leuk jaar!



vrijdag 11 december 2009

Aftasten

Als we binnenkomen in het cafe waar we deze week de opname van het spelletje gaan doen slaat de schrik mij om het hart. Het is wel erg klein en er is maar 1 plaats om de speeltafel neer te zetten. Samen met mijn cameracollega's verken ik de ruimte en bepalen we waar we de camera's en het licht neerzetten. Camera'S, want de kroegeigenaar, hierna te noemen de Kastelein, vroeg mij waar ik de CAMERA neer wilde zetten. De man, en zijn vrouw, was het duidelijk niet duidelijk dat er meerdere camera's vanavond dienst zouden hebben.

De spanning werd nog een beetje verder opgevoerd toen de Kastelein ons meldde dat de tafels achter ons eigenlijk niet weg konden, omdat er dan geen ruimte meer zou zijn voor de, misschien wel, 60 klanten.



'Dit is geen geschikte lokatie', mompelde ik.. Ik dacht zacht genoeg maar Meralda, onze stagieuze, fluisterde mij zachtjes toe dat ik aan het hardop denken was.. Om geen ruzie te krijgen met de Kastelein en zijn waardin zijn we maar gewoon gaan bouwen, dan zou het wel goed komen.



Het kwam natuurlijk ook wel goed, mede doordat de beloofde 60 klanten niet kwamen opdagen. Opname geslaagd, Kastelein tevreden, wij ook tevreden.



Het komt vaker voor dat ik ergens binnenkom en dat de magie van het televisie maken de gast of bewoner ernstig overvalt. "Goh, wat een boel lampen/kabels/mensen/auto's/tijd/etc/etc hebben jullie nodig voor zo'n shotje..."

Eenmaal bij de mensen binnen kijk ik eerst rond om een geschikte plek te vinden voor de opname. Waar komt het licht vandaan, wat wordt mijn achtergrond, heb ik genoeg ruimte om wat verder weg te staan, waar zijn de stopcontacten voor mijn licht, links of rechts in beeld en ga zo maar even door. Ik kan niet meer bij iemand op verjaardagsvisite zonder de parameter grondig te verkennen. Meestal stel ik voor dat de programmamaker even gaat voorspreken met koffie, terwijl ik de setting maak. Ik vraag dan of het goed is als ik met meubelstukken ga schuiven ten gunste van het plaatje. 1 keer maakte ik de fout door voor de grap te zeggen dat ik het bijzettafeltje met het porseleinen hondje in een andere hoek van de kamer zou terugplaatsen, omdat het daar beter tot haar recht kwam... ' NEE, je zet het gewoon weer terug waar het hoort.. Kiek maor, daor op die platte plekk'n in het kleed..' bits(ch)te de oude dame met de paarse kleurspoeling in het grijze haar.



Voor een meercamera opname waren mijn collega Gert en ik in een hotel in Hoogezand. Een paar kabels van het licht moesten we nog even tegen het plafond wegplakken. Uiteraard gebruikten we daar ons reddingsmiddel gaffer tape voor. 'Kijk wel uit, want dat is een paar weken geleden pas geverft' waarschuwde de hotel eigenaar ons nog. "Komt goed, geruststelde wij de man, dit laat geen lijmresten achter" En dat klopte, samen met de lijmresten trokken we ook keurig de dure verf van de balken af.



maandag 7 december 2009

Een nieuw begin..

Alle begin is moeilijk. Begin maar eens met een nieuwe weblog, er zijn dagen dat ik wel 5 blogs kan schrijven maar er de zin en tijd niet voor heb, en er zijn dagen dat ik gebogen over het keyboard geen fatsoenlijke zin op het scherm krijg.

Toen ik als cameraman begon was ik onzeker over mijn kunnen, en dat niet alleen, ik keek op tegen de mensen die bij het toenmalige NOB TV mij het vak zouden bijbrengen. Zelfs zoveel dat ik als de dood was om stomme dingen te doen, en ik zette mezelf teveel op de achtergrond zonder het geduld te hebben om 'ontdekt' te worden.

Inmiddels ben ik op een plek gekomen waar ik zelfs zelf mag ontdekken. Af en toe duikt er een stagiaire cameraman/vrouw op waarin ik mezelf herken. Ik kan diegene dan kneepjes bijbrengen en gun hem/haar dan de ruimte om het talent te laten rijpen. Voor ons cameramensen is dat een zegen, om jonge mensen te zien met liefde voor het vak en de zin om er iets mee te doen.



Een beproefd middel om die liefde (en het geduld) te testen is het 'treintje'. Een model spoorbaantje in een ovaal, waarop een treintje rijdt welke door de cameramensch correct gevolgd dient te worden. Nu heb ik een nieuwe frisse stagiaire die nog nimmer van het treintje had gehoord....school, ga je schamen...



Afgelopen zaterdag heb ik, tussen de verjaardag van onze eersteling en pakjesavond, weer eens voor de sport gewerkt. Marathonschaatsen was in de buurt, en wij waren er dus ook. Nu schaatst men in grote delen van de wereld op een ovale baantje dus hoe mooi zou het zijn om haar (de stagieuze) mee te nemen. Met twee camera's onder de arm betraden we de ijsarena om te zien dat deze oefening door meerdere omroepen als nuttig ervaren wordt.

Ook de collega's van RTV Noord en de Omrop uit Friesland hadden een aankomend talent meegenomen. Zeer veel camera's aanwezig dus, en de organisatie voelde zich zeer vereerd

door zoveel media aandacht ;-)



Wetende dat ik het materiaal ook moet beoordelen en van de nodige repliek moet voorzien, zag ik mezelf genoodzaakt goed mijn best te doen op mijn eigen werk. Dit wordt door haar misschien wel als lesmateriaal gezien....

Morgen ga ik haar materiaal terugkijken, en weet ik dat het bij +3dB en open diafragma verdomd moeilijk scherphouden is. Ik zal haar sparen.



Spaart u mij ook? Na lange tijd afwezig, en de belofte om te stoppen met de Blog, probeer ik het gewoon weer. Een storm van protest (3 mails.....) en ik ga maar weer schrijven maar er kan hier en daar nog een D of T verkeerd staan..

Ach, alle begin is moeilijk, ook een nieuw begin.



Schermafbeelding_20091207_om_224656