Aftasten

Als we binnenkomen in het cafe waar we deze week de opname van het spelletje gaan doen slaat de schrik mij om het hart. Het is wel erg klein en er is maar 1 plaats om de speeltafel neer te zetten. Samen met mijn cameracollega's verken ik de ruimte en bepalen we waar we de camera's en het licht neerzetten. Camera'S, want de kroegeigenaar, hierna te noemen de Kastelein, vroeg mij waar ik de CAMERA neer wilde zetten. De man, en zijn vrouw, was het duidelijk niet duidelijk dat er meerdere camera's vanavond dienst zouden hebben.

De spanning werd nog een beetje verder opgevoerd toen de Kastelein ons meldde dat de tafels achter ons eigenlijk niet weg konden, omdat er dan geen ruimte meer zou zijn voor de, misschien wel, 60 klanten.

'Dit is geen geschikte lokatie', mompelde ik.. Ik dacht zacht genoeg maar Meralda, onze stagieuze, fluisterde mij zachtjes toe dat ik aan het hardop denken was.. Om geen ruzie te krijgen met de Kastelein en zijn waardin zijn we maar gewoon gaan bouwen, dan zou het wel goed komen.

Het kwam natuurlijk ook wel goed, mede doordat de beloofde 60 klanten niet kwamen opdagen. Opname geslaagd, Kastelein tevreden, wij ook tevreden.

Het komt vaker voor dat ik ergens binnenkom en dat de magie van het televisie maken de gast of bewoner ernstig overvalt. "Goh, wat een boel lampen/kabels/mensen/auto's/tijd/etc/etc hebben jullie nodig voor zo'n shotje..."

Eenmaal bij de mensen binnen kijk ik eerst rond om een geschikte plek te vinden voor de opname. Waar komt het licht vandaan, wat wordt mijn achtergrond, heb ik genoeg ruimte om wat verder weg te staan, waar zijn de stopcontacten voor mijn licht, links of rechts in beeld en ga zo maar even door. Ik kan niet meer bij iemand op verjaardagsvisite zonder de parameter grondig te verkennen. Meestal stel ik voor dat de programmamaker even gaat voorspreken met koffie, terwijl ik de setting maak. Ik vraag dan of het goed is als ik met meubelstukken ga schuiven ten gunste van het plaatje. 1 keer maakte ik de fout door voor de grap te zeggen dat ik het bijzettafeltje met het porseleinen hondje in een andere hoek van de kamer zou terugplaatsen, omdat het daar beter tot haar recht kwam... ' NEE, je zet het gewoon weer terug waar het hoort.. Kiek maor, daor op die platte plekk'n in het kleed..' bits(ch)te de oude dame met de paarse kleurspoeling in het grijze haar.

Voor een meercamera opname waren mijn collega Gert en ik in een hotel in Hoogezand. Een paar kabels van het licht moesten we nog even tegen het plafond wegplakken. Uiteraard gebruikten we daar ons reddingsmiddel gaffer tape voor. 'Kijk wel uit, want dat is een paar weken geleden pas geverft' waarschuwde de hotel eigenaar ons nog. "Komt goed, geruststelde wij de man, dit laat geen lijmresten achter" En dat klopte, samen met de lijmresten trokken we ook keurig de dure verf van de balken af.