zondag 30 maart 2008

Kraomschudd'n

Het was veel te druk in de schaapskooi van Balloo, bovendien snapte Max nog niet zo goed waar al die drukte om die stinkende halffabrikaattruien om te doen was. Lammetjesdag is de schaapskooien van Drenthe. Een papa moet toch iets buiten gaan doen als de vrouw aan het werk is.



Schaapskooiballoo Maxschaap Kerkrolde



vrijdag 28 maart 2008

Plopperdeplop..

Wat was de laatste film die u gezien heeft? Fitna zegt u? Die diashow? Ja, ik ook, maar wat me er het beste van bij zal blijven is de reactie van Geert Wilders op RTL nieuws, of nee de nerveuze radio 1 verslaggeefster op de achtergrond. Deze komt nét te laat aan bij de quote en stuntelt dat het een aard heeft. Een aantal keer drukt een cameraman haar arm naar beneden omdat zij de microfoon te hoog houdt, en daarmee het shot van de collega's verziekt.



Bij zo'n persbijeenkomst is het natuurlijk een enorme chaos, fotografen buitelen over elkaar. Vele armen strekken zich naar het gezicht van de persoon in kwestie, en allemaal voorzien van een microfoon met daarop de niet te vermijden plopkap. Een atribuut waar ik een haat/liefde verhouding mee heb. Enerzijds is het van node, anderzijds een enorm uithangbord van de omroep. Een net logo op een plopkap kan ik velen, maar soms duiken er schuimrubberen clownsneuzen op voorzien van felle kleuren, waarvan ik zeker weet dat ze zijn ontworpen met als doel het verzieken van het plaatje wat een hardwerkende cameraman probeert te maken. Voorbeeld; BNR, een ENORM geel ding wat zijn functionaliteit door zijn grootte bijna verliest.



Door mijn eigenwijze microfoonkeuze heb ik zelden een plopkap met logo in beeld, althans, niet van mijzelf. We hebben hem wel, maar ik gebruik hem eigenlijk alleen als het niet anders kan. Veel meer gebruik ik een richtmicrofoon (SH 416) die lekker onopvallend onder in beeld kan blijven hangen, ik kan beter kadreren en het geluid is van geweldige kwaliteit. Een ouwe nieuwsbaas bij de omroep sommeerde me ooit om vaker de inferieure microfoon met plopbol te gebruiken zodat de kijker wist waar hij naar kijkt. Sinds we op RTV Drenthe een stationlogo rechts in beeld hebben is dat argument goddank komen te vervallen. Blijft wel staan dat wanneer ik een microfoon moet plaatsen tussen exemplaren van andere omroepen bij een persconferentie, ik kies voor een plopbol met het logo van mijn baas. Want het is wel aardig dat iedereen kan zien dat we 'in de buurt waren'.



Wilders



dinsdag 25 maart 2008

Zekerheid

Een verslaggever gaat met een cameramens op stap om een nieuwsitem te maken, wie heeft dan de leiding? A: de verslaggever  B: de cameraman  C: beide   Nou, C valt natuurlijk af want met 2 kapiteins op het schip kom je de haven niet eens uit. De verslaggever lijkt me de meest voor de hand liggende persoon, omdat hij nu eenmaal de eindverantwoordelijke is over het te draaien werkje. Een cameraman en een editor bieden hem de faciliteiten om tot een eindproduct te komen, gelijk de fotograaf en bijvoorbeeld de drukker bij de krant. Je mag dan ook verwachten van een echte televisiejournalist dat deze dan ook sturing zal geven aan de rest van de medewerkenden. Nu leert de praktijk al snel dat een cameraman, nadat deze is ingepraat over het onderwerp, op eigen initiatief het basismateriaal zal maken. Enige vorm van creativiteit niet schuwend, mits zulks door de journalist gewenst wordt. Er zijn ook verslaggevers die het fijn vinden om om ieder shot of uitsnede te vragen, ook prima. Nog mooier zal het zijn wanneer de verslaggever de grote cineast gaat uithangen, hij weet dan precies wat hij wilt zien, en heeft ook alszodanig geproduceerd. Deze laatste is zeldzaam aan het worden, want steeds vaker zie je dat er een grote verantwoordelijkheid bij de cameraman wordt gelegd. Waar het bij veel (regionale) omroepen bijna regel is dat een redactiestagiere na 2 weken al zelfstandig op pad moet kunnen, zie je dat de cameraman de boodschap meekrijgt dat hij haar maar een beetje de goede weg op moet helpen. Dit begint bij het juist vasthouden van een microfoon, en gaat door tot de complete opbouw van het onderwerp. Soms kan dat leuk zijn, om met een onbedorven journalist op stap te gaan. Alles vinden ze mooi, alle ruimte voor creativiteit; de eindredactie vroeg tenslotte om goede, dynamische tv. (loze term alert off) En dan sta je daar bij de zoveelste ganzenmarkt, bloemencorso of anderszins stagemateriaal. Maar vaak moet je in die spaarzame tijd ook nog het vak gaan doceren. 



Meer ervaren journalisten maskeren hun onzekerheid door louter met ervaren cameramensen te willen draaien. Het is opvallend hoe moeilijk het is om beginnende cameramensen te laten werken voor zelfs de eenvoudigste nieuwsprogramma's. Ik ken dit zelf nog uit de tijd dat ik begon, als je eenmaal het vertrouwen van een redactie hebt gewonnen is het makkelijk, maar voordat het zover is... Ik maakte ooit deel uit van een clubje jonge cameramensen die de avondprogramma's verzorgden bij SBS6. We hadden lol, deden ons werk goed en waren dikke maatjes met de presentatoren. Maar toen er ineens een nieuwe cameraman op de vloer kwam, viel er een deken van onzekerheid over het donkere/ blonde presentatieduo. 'Die cameraman hoeven we hier de volgende keer niet meer hoor' was de opmerking die ik de volgende dag hoorde. Zij wisten niet dat dit een veelgevraagd eerste cameraman was, die het werk al deed toen wij nog poep aan de spijlen van onze box smeerden. Maar omdat hij niet vrolijk meedeed met de meligheid was het een slechte cameraman.



Moet je dan van een cameraman verwachten dat hij ervoor zorgt dat de verslaggever van een drol een diamantje maakt? Nee, zeker van een beginnend cameraman verwacht ik dat hij zijn werk eerst maar eens goed verzorgd. Goed beeld, goed audio. Als het kan een creatieve bijdrage, maar van een verantwoordelijk televisiejournalist verwacht ik een helder verhaal, een idee, een motivatie om tot een goed tv-verslag te komen. En natuurlijk help je dan die cameraman een beetje, dat gaat hij later ook doen met jouw stagieres.



dinsdag 18 maart 2008

File

'Wat zou een snelle treinverbinding van het noorden naar de randstad een goed idee zijn...' mijmer ik terwijl ik in de file van half negen sta. Ik ben onderweg naar Den Haag, om 11 uur is daar een persconferentie op het ministerie van verkeer en waterstaat. Het gaat over het níet komen van bovengenoemde treinverbinding. In plaats daarvan krijgt het noorden een tegemoedkoming van bijna 3 miljard. Bijna 500 miljoen in totaal gaat naar Drenthe, en daarom sta ik in de file. Mijn werkgever verzocht me om de persco bij te wonen, en er de verslaggever er verslag van te laten doen. ik hoop dat ik op tijd kom, het was nogal een drukke spits, en bovendien slecht weer.... Ik rijd echter zowel heen alsook terug in het zonnetje, en geniet van de muziek ui de speakers van de auto. Een kwartier voor aanvang rijd ik de parkeerplaats op, en stel ik de spullen op in de persruimte. RTV Noord is er al. Camiel komt ruim een half uur te laat, en dat was maar goed ook want ook de Omrop uit Fryslân, Flevoland, en de Staatsomroep komen riant overtijd binnen. Ik maar denken dat wij met onze slogan 'RTV Drenthe, altijd nét te laat' recordhouder waren. Goed, de volledige Noordse regionale pers is aanwezig, en we verwachten dat we de zakken geld namens de burgers mee terug kunnen nemen, maar dit blijkt niet zo te werken.



Ik houd er altijd van om op plaatsen waar veel camera's zijn, net een andere plek te kiezen als de collega's. Te vaak zie ik cameramensen als kippen zonder kop achter elkaar aanrennen om zodoende allemaal aan de foute kant van de as of het licht terecht te komen. Het wachten op de interviews verloopt soepel, omdat mijn verslaggever eerst voor radio Drenthe zijn kunstje moet doen, zijn wij als laatste aan de beurt. Het doet me niets, straks alleen nog de stand-ups en dan weer in de auto met Q music naar Assen terug cruisen. 500 miljoen in ruil voor een trein die toch niet over drents grondgebied heenkwam, goede deal zeg ik...



031808120050



maandag 17 maart 2008

Tis koud..

..en het regent al de hele zondag. Ik rij naar Barger-Oosterveld en verheug nog niet echt op de wedstrijd. Hoelang was het nu geleden dat ik voetbal draaide? Een dikke maand denk ik, maar ik kan het nog wel. Het zal de eerste 5 minuten weer even wennen zijn en bovendien heb ik collega Peter gevraagd of hij weer eens kritisch naar mijn beelden wil kijken. Hij is tenslotte 'Meester in de Sportfilmelarij'



Ik heb een duizenddingendoekje uit de kast van huis meegenomen, mijn vriendin vraagt of ze het wel weer terug krijgt. Tuurlijk, maar mijn zeempje is niet voldoende bestand tegen de regen die me op de weg ernaar toe begroet, dus ik zoek versterking in een Sorbo. Ik ben bij de Sportvereniging Barger Oosterveld aangekomen, en zoek direct de lokatie voor de camera op. Bovenop de tribune wordt ik verwacht, een ladder aan de achterkant brengt me erheen. Gelukkig, er ligt een rubber mat op het algendakje, en de camera van RTV Oost én die van mij kunnen plaats nemen op een tapijtje. Die ligt daar om uitglijders te voorkomen. Vlak vóór de wedstrijd vraagt een bestuurslid van SVBO mij wat ze moeten veranderen aan de camerapositie áls zijn club in de hoofdklasse blijft, ik antwoord hem dat het slim is om te beginnen aan een hekje erom, en als een bushokje tegen de regen er niet af kan, dan een droog plaatsje voor de cameratas. Een beetje vaste spanning én een hekje erom. Of had ik dat al gezegd? De wind en regen striemen in ons gezicht, en ik weet dat ik beide doekjes nodig zal hebben. In al mijn goedheid bied ik de collega van RTV Oost mijn zeempje aan ter vervanging van de zijne. Hij slaat het af, maar wringt de zijne nog 1 keer goed uit. Een vrijwilliger van de club biedt de beide verkleumde cameralieden vanaf de ladder een kop koffie aan tijdens de theepauze. Enigzins opgewarmt door de koffie begin ik aan de tweede helft, hierin zal het enige doelpunt vallen. Het valt aan Overijsselse kant, maar word gescoord door iemand van de Drentsche kant.



Tevreden rijd ik terug naar Assen, ik vind zelf dat ik lekker heb gedraaid. 1 hoekschop heb ik wat minder goed kunnen zien aankomen omdat de arm van de collega van Oost het zicht blokte. Maar ach, ik zal vannacht vast beter slapen dan de speler van SVBO die tijdens dit degradatiepotje verantwoordelijk was voor het eigen doelpunt.



zondag 16 maart 2008

Druk zijn..

Het was druk de afgelopen dagen. Na ons vrijdagavondprogramma Heren in Kwestie wat we donderdagavond opnamen, was het als een speer afbreken, en een nieuw decor en lichtplan bouwen voor de opnames van het Drents Dictee op zaterdagavond. We kunnen dit soort programma's bij onze regionale omroep alleen maar maken als we zelf ook zorg dragen voor licht en decor. Dat eerste gaat hand in hand met het edele cameravak, en bovendien hebben we inmiddels genoeg know-how om onze studio netjes uit te lichten. Dat decor is echter een andere zaak, bij gebrek aan budget moeten we het maar van onze creativiteit hebben. Niet altijd krijgen we de mogelijkheid om een decor te timmeren. Dus trek ik een tekening van een paar jaar geleden uit de kast. Schooltafels en stoelen, resten panelen van een oud sportprogramma en 2 beamers op de lelijke witte muren doen de rest.



Het was een stevige klus, temeer omdat we ook de verduistering van ons atrium in orde moesten maken. Een ware visionair heeft tijdens de bouw van ons pand bedacht dat de televisie-opnamefaciliteit maar een praktisch volledig glazen dak moest krijgen. Dat we dan niet met goed fatsoen een tv programma kunnen opnemen, in een door ons gecontroleerde omstandigheid, was ondergeschikt aan het ontwerp. En dus hebben we 3 jaar geleden rubber matten laten snijden om alle 27 ramen van 2.50m bij 1.14m te kunnen bedekken. Dat rubber gaat op den duur kapot, en dus hebben we 27 platen betonplex laten zagen die de ramen netjes afdekken. Daar zat vervolgens 2 dagen werk in om ze voor te bereiden en te plaatsen op het dak. Maarrrr; het werkt als een trein, en voorlopig kunnen we weer een paar jaar vooruit met onze oplossing.



Tip voor iedereen die een studio wil bouwen; laat deze ontwerpen door iemand die weleens tv heeft gekeken van dichtbij, en niet door iemand die met hetzelfde gemak apen in een nieuwe kooi stopt. ;-)



P10109601 



zondag 9 maart 2008

Stapjes

Het gaat met kleine stapjes vooruit. Zo langzaam aan gaat onze Max leren lopen, achter een stoel of langs de muur.. Soms staat hij een paar minuten met iets te spelen zonder zich vast te houden, als hij zich dit ineens realiseert valt hij direct op zijn luier. Nog even en hij loopt er vandoor, dan begint het grote opletten pas echt. Vandeweek heb ik hem maar van de bank af leren klimmen, je kan de buil maar beter voor zijn, hij gaat zich er nog genoeg valllen.



Maxzwartwit3luik



zaterdag 8 maart 2008

Helemaal gesmurft

Terwijl ik de handscanner terug in de houder plaats, teneinde het zojuist door mij aangeschafte af te rekenen, zie ik bij de computerkassa tegenover mij een man frummelen aan zakjes met smurfen. Even denk ik dat de man een vieze man is die het fijn vind om de blauwe popjes te betasten, neen hij is duidelijk op zoek naar een specifiek exemplaar. Maar welke, Lolsmurf, Brilsmurf?? Geen idee, ik durf het ook niet te vragen, iemand die zoiets doet is vast een beetje raar.. Ik betaal aan de paal van de AH XL, en zie dat ik net 2 euro te kort kom om ook zo'n graai in de dispenser te doen. 'Zal ik nog een boodschapje erbij doen?' vraag ik mezelf vertwijfeld af.. Nee, tis mooi geweest zo, de wekelijkse boodschappen zijn al duur genoeg. Ik loop naar de parkeerplaats en kijk nog 1 keer om, hoeveel van dit soort types heeft de Zaanse grootgrutter al gek gekregen de laatste weken?



P1010881 ( btw; ik heb slaapsmurf dubbel, ruilen voor muzieksmurf iemand??)



dinsdag 4 maart 2008

Hoog bezoek..

'Nee, zelfs niet misschien' zegt de goedlachse Andrea van de Rijksvoorlichtingsdienst. Ze lacht de vraag van mijn verslaggever lief weg, hij vroeg of hij Prinses Maxima wat zou mogen vragen in het voorbijgaan. 'En als ik het toch doe?' .. 'Dan spring ik gewoon voor zijn lens..' Kijk en dan heb ik het weer gedaan, het is wat met die journalisten. Buiten vraagt een zolderkamerartiest van één of andere 112 site of ze vooral hebben gezegd wat we níet mogen doen. Ik antwoord dat hij zich maar gewoon moet gedragen, dan kan iedereen gewoon zijn werk doen. Tot mijn grote blijdschap heeft Andrea deze feut, en de krantencamjoprutsers, de toegang ontzegd. En ik kan vrolijk mijn ding doen rond het voorttrekkende gezelschap. Tot 2 maal toe wil de hoogheid op mijn plekje staan, en na een close encounter maak ik natuurlijk plaats voor haar. De RVD ziet het goedkeurend toe, als ik me gedraag en iedereen de ruimte geef, en bovendien een paar kinderen naar voren duw zodat ze het goed kunnen zien, laten ze me bijzonder ver toe.



Ik beschik dan ook over een enorme Koninklijke ervaring, altijd als er oranje bloed de Drentsche grens overstroomt moet ik er heen. Bij een bezoek van de vorstin liet de RVD mij zo dichtbij komen dat mijn cameramicrofoon feilloos de dialoog opving. Gericht geluid was bij zo'n bezoek uit den boze, dus draai ik het nivo van de cameramicrofoon altijd wat meer op, en dan hoor je ineens dat het echte mensen met echte gesprekjes zijn.



Toen ik vroeger nog op Harer Majesteits Walrus voer verzorgde ik daar als wannabe cameraman het scheepsvideo journaal. Op een zeker moment werd bekend dat Willem Alexander 3 dagen op onze drijvende rioolbuis zou komen logeren, en ik had er wel oren naar om de man te interviewen. Een verzoek met vragen ging op de telex, en kwam terug met de mededeling dat het mocht. 10 vragen, 1 keer uitzenden aan boord, daarna het materiaal wissen onder toeziend oog van mijn commandant. Goed hoor.



Na een buitengewoon slecht interview wat de prins even buitengewoon goed doorstond kwam voor mij de grote vraag; mag ik met de hoogheid op de foto? Tuurlijk antwoordde deze, en zo is mijn enige herinnering an dit moment geboren. Ik was bakker aan boord, en een avond eerder was de kroonprins al koffie bij mij komen drinken, zonder adjudant, gewoon als zichzelf. We praatten over zijn tijd bij de marine, en hoe hij 's avonds met de manschappen de havens in het verre oosten bezocht. Zeg maar een statiegeldbezoek...



Ik geef Andrea een hand, we hebben ons gedragen, de verslaggever weet er een monster-item van maarliefst 4 minuten van te maken. Als het aanbod mager is, dan halen we de lengte wel uit de breedte.



Image15



1995 rechts destenis, links de prins



zondag 2 maart 2008

Televisie kijken

Mijn werk is televisie maken, logisch is dan dat je ook weleens televisie kijkt. Naar je eigen werk, maar zeker ook dat van anderen. Uit interesse, maar ook uit leergierigheid. Bij mij op de zaak, wat een regionale publieke omroep is, is het natuurlijk zaak dat je van de publieke stempel bent. Niet die commerciele troep, maar degelijke programma's waar geen hond naar kijkt. Van die rare VPRO- kunstige programma's die lelijk zijn gedraaid omdat dat 'stijl' is (nee, dat is zo omdat je te beroerd bent om een echte cameraman te betalen, en bovendien ben je bang dat zo iemand tegen je zegt dat je programma nergens over gaat)



Ik kijk zelf ook met regelmaat naar de trekkers op de publieken; DWDD P&W Klootwijk aan zee Mooi Weer de Leeuw...dat soort dingen voor de doorsnee burger. Maar het word pas echt leuk als je in dat milieu roept dat je ook Idols, Dancing Queen en Jensen! leuk vind.. Dan hoor je argumenten als: 'dat is geen echte muziek.'(?) 'dat is alleen voor paaldanseressen' en 'hij lacht alleen maar met zijn gasten mee' Ach, dat laatste doet Ivo Niehe altijd al.



Het is goed om naar een zo groot mogelijke variatie te kijken wat mij betreft, van alle programma's kun je wat opsteken als cameraman. Het valt me op dat collega's van mij bepaalde bewegingen niet kunnen maken, omdat ze ze nog nooit hebben gezien. Laat staan dat ze ze bedenken. Er zijn er die nog altijd die dat rare scheve shot niet kunnen afleren. DAT IS GEWEEST! NIET MEER DOEN NU! Kijk eens hoe je je shot fraaier kan maken, en toch de horizon rechthouden kan.



Meer tv kijken dus, en niet alleen om mee te kunnen praten met de collega's, zeker ook om te kijken wat er gemaakt, en hoe het gemaakt wordt. Dat weet je ook gelijk wat de 90% van Nederland ziet ipv Nederland 3.