..is op streekbezoek in Drenthe, en namens RTV Drenthe moet mag ik de hele dag met het gezelschap mee. De zon brandt er lustig op los, we worden het wachten een beetje moe, hier in alweer het vierde persvak. Straks neemt de aardige mevrouw van de RVD mij weer mee naar binnen, om me na een dikke minuut alweer mee naar buiten te nemen, terug de zon in. Nee het is prachtig weer, daarover hoor je me niet. De talrijke oranjefans hebben het prima naar hun zin, en de RVD laat ons opvallend veel ruimte. Niet dat er dus niet veel pers is, in tegendeel, behalve ons is ook Blauw Bloed, en een Nederlandse ploeg voor de ZDF erbij. En een bataljon fotografen. Van ANP tot de echte zolderkamerartiesten. Er is in het persvak tijd genoeg voor een praatje, een fotograaf van een mij onbekend persburo slikt een lullige opmerking over regio-tv nét op tijd in, maar verbaast zich openlijk erover dat 'wij' met zulke professionele spullen werken. Ik antwoord hem dat het eigenlijk een goedkoop ding is maar dat stoer kijken ook een hoop doet. Met een arrogantie van heb ik jou daar antwoord hij; 'uit de randstad' , op een vraag van een paar oer-drentse dames achter ons. 'Ja, dat idee kregen we al.' 'Maar de randstad is groot hoor, we zijn niet achterlijk.. waar woon je dan?' bitsen de dames terug. Ik kan mijn lachen nauwelijks inhouden als ze hem zeggen dat hun mannen net zo'n spiegelreflex hebben als hij heeft.
De majesteit en ik genieten van de hele dag. Thuisgekomen zie ik dat alle inhoud de eindmontage niet heeft overleefd. Een kleine 7 minuten zwaaien en Koningin kijken. Ik vind het prima, ik weet dat er een hoop mensen zullen kijken. Ik heb aan zeker de helft van de aanwezigen persoonlijk moeten vertellen hoelaat het begint.
Voordeel van zo'n overgeorganiseerde dag is dat er riante lunchtijd is gepland. Halverwege het programma worden we verwacht in Exloo alwaar een feest van lekkernijen op ons wacht. Iedereen valt aan, tv mensen relaxen in de zon en de fotografen buigen zich binnen over hun laptop om hun identieke foto's over het land te verstrooien.
Eenmaal thuisgekomen wacht ik met mijn zoontje Max in de tuin tot de majesteit in haar helicopter over Assen vliegt, op weg naar het paleis. Hij zwaait, zoals hij naar alle overvliegende dingen zwaait, en ik beeld me in dat Beatrix thuisgekomen haar pumps uitschopt, de hoed wegslingert, en eens lekker gaat zitten voor een goede film met een blik bier in de hand. Ik ook hoor hoogheid, we hebben het verdiend ;-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten