...witten? Vroeg de directeur van de grootste energieboer van Noord-Nederland aan mij, toen ik hem vertelde waar hij moest gaan staan voor het gesprekje dat we gingen opnemen. Nee hoor, zei ik, dat heb ik net al gedaan, we kunnen gelijk gaan opnemen. "Als ik een vautje maak, kan het dan overnieuw?" Ja hoor, zei ik, het is vandaag niet live, dus dat kan wel.
Meneer had denk ik net een mediatraining achter het colbert, hij was nog zó scherp. De voorlichter stond erbij en zag dat het goed was. Ik vertelde dat ik na afloop van het interview nog wat opnames maakte buiten het gebouw. " O......maar...ga je dan ook naar de fabriek?" vroeg de voorlichter aarzelend. Nee hoor, zei ik, alleen wat exterieurs van dít gebouw. "Gelukkig, anders moeten we een ander protocol opstarten" Even overwoog ik om tóch maar naar de fabriek te gaan, al was het maar om hem aan het werk te houden, maar de verslaggever van dienst overtuigde me ervan dat de tijd drong en het archief een hoorn des overvloeds was.
Een paar jaar geleden wilde een voorlichter van een niet nader te noemen provincie graag mijn shot zien, toen ik hem vroeg waarom hij dit wilde, antwoordde hij; "ik wil even weten aan welke kant de gedeputeerde in beeld staat" Toen ik hem vroeg waarom hij dit zo interessant vond zei hij; "ik heb geleerd dat als iemand aan de rechterkant van het beeld staat, hij belangrijker lijkt..." Lief hé...
Ik heb nog nooit iemand gezien die zó weinig vertouwen in zijn baas heeft als hij.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten