zaterdag 29 december 2007

Opstand..

April 2006  Een persfotografe van Reuters loopt achteruit ons te fotograferen, ik weet wat er op de sensor van haar camera terechtkomt, 2 blanke toeristen met backpackerrugzakken die door de verder verlaten straten van een miljoenen-hoofdstad lopen. We zijn onderweg naar een provisorische bushalte waarvandaan de Nepalese overheid buitenlanders gaat evacueren. Nog 2 uur wachten we in de hitte op de bus, tegenover ons is een militaire post ingericht waarvandaan zwaarbewapende soldaten ons in de gaten houden. Ik heb geen zin meer om er foto's van te maken, ik wil samen met Diana weg uit Kathmandu. Ik voel me pas weer veilig als we in het vliegtuig naar Oman zitten. De afgelopen weken waren spannend, 3 dagen na onze aankomst in Nepal brak er een revolutie uit met als doel Koning Gyanendra van de troon te stoten. Een reis die een half jaar eerder al geannuleerd werd omdat ik 10 dagen voor vertrek mijn onderbeen brak. Het is met de reis niet meer goed gekomen, de reisorganisatie ter plekke deed haar uiterste best om ons steeds alternatieven te bieden, maar waar we ook kwamen, overal staakte de mensen en waren er blokkades en kleine veldslagen tussen de bevolking en het leger.



Op onze autorit tussen Kathmandu en Pokhara kwamen we meer dan 20 blokkades tegen, we zijn korte tijd vastgehouden in een ziekenhuis met een paar Fransen en Russen. Diana die toen net 6 weken zwanger was was op van de zenuwen, en toen we op een zeker moment de Fransen met een noodgang de andere kant op zagen rijden, hebben we onze gids maar verzocht de 6 uur terug naar de hoofdstad te rijden. De Franse toeristen waren een nóg vijandiger groepje dorpelingen tegengekomen, en hebben de bekogeling niet afgewacht, en stoven ons weer voorbij. Terug dus naar het hotel in Kathmandu, waar ik de resterende 2 weken de tijd doodde met het lezen van veel boeken. Boeken die we kochtten in de boekhandeltjes, die stiekum opengingen, maar als er soldaten kwamen, gingen de rolluiken helemaal dicht, en moesten we wachten tot ze weer weg waren. De boeken die las ik in de tuin van Kathmandu Guesthouse in de zon, terwijl ik genoot van het zoveelste flesje Everest bier. Flesjes van 650 ml, die Diana om zwangerschapstechnische redenen aan zich voorbij zag gaan. Zij had het er op dat moment moeilijker mee dan ik.



Het was een emotioneel weerzien op Schiphol, onze familie had regelmatig heftige beelden gezien op CNN en BBC. Zij hadden geen idee dat wij veilig binnen de muren van ons hotel zaten, er was geen telefoonverkeer mogelijk die maand, en slechts zeer zelden konden we emailen vanuit een stiekum geopend internetcafe. Het werd allemaal nog emotionelere toen we konden vertellen dat we zwanger waren van ons eerste kindje.



December 2007  Max is 1 jaar, en in Nepal heeft de regering besloten om per april 2008 de monarchie af te schaffen. De bevolking hoopt op een betere toekomst, en bij vertrek uit dat land hebben Diana en ik gezworen terug te gaan als het weer beter gaat met het prachtige land en haar mooie mensen.



Dsc_2938 Dsc_3423                                                             



Dsc_3505_1

















Meer foto's van het Nepal dat we wel hebben gezien vind je hier: http://www.pbase.com/destenis/nepal_2006



Geen opmerkingen:

Een reactie posten