The Condemned is een film die gaat over een tiental ter dood veroordeelden die tegen wil en dank de hoofdrol spelen in een Live Internet Actie uitzending. Honderden camera's registreren hoe ze elkaar bevechten omdat de laatste overlevende de ultieme prijs wint; vrijheid. Vanavond zag ik de film, die zonder Big Brother hoogstwaarschijnlijk nooit gemaakt zou zijn. Op dit moment zijn er veel programma's die min of meer een spin-off zijn van John de Mol's bedenksel. Een goed voorbeeld is natuurlijk de Gouden Kooi, een huis waar een fraaie afspiegeling van de Nederlandse maatschappij strijd om het miljonairsschap. Overigens is De Gouden Kooi het oorspronkelijke idee van de Mol en zijn hulpjes, maar uiteindelijk zag Big Brother als eerste het levenslicht. De wereld is inmiddels wel ziek genoeg voor een gouden kooi.
Ergens in 1999 kreeg ik een telefoontje van mijn toenmalige baas van het NOB, ik zou tweemaal per week gaan draaien voor 'project X' Zo luidde de werktitel van een programma, waar enkele projectmanagers al ruim een jaar mee bezig waren. Iedereen kende het, slecht weinigen wisten wat het precies inhield. 3 weken voor aanvang kreeg ik en enkele andere beginnende cameramensen een rondleiding in het huis in Almere. Als eerste cameramensen verkenden we het camerakruis, een +vormige ruimte midden in het huis waar 3 bemande camera's zicht hadden op alle vertekken in het huis. 2 weken voor aanvang begonnen de repetities, we moesten wennen aan het feit dat we veel onder- of boven ooghoogte moesten staan, en dat we niet ver genoeg op de 'as' konden komen. Bovendien werd er enorm veel over de as geschakeld door de , ook, beginnende regisseurs. Later in het programma leerde iedereen hier beter mee omgaan. Toen het programma eenmaal begonnen was wisten we dat we óf met een hele dure flop bezig waren, óf dat hier televisiegeschiedenis geschreven werd. Naarmate er meer japanners, amerikanen, duitsers en anderstaligen achter onze ruggen meetuurden door de doorkijkspiegels kregen we in de gaten dat het bijzonder was wat hier gebeurde. Toen ík de eerste tranen van Big Brother (die van Tara) in mijn viewer zag, en ik thuisgekomen begreep dat juist dat hét gesprek van de dag was, begreep ik dat er een nieuwe generatie programma's geboren was. Hier zitten dus toch mensen op te wachten. Vrienden van me wilde alles weten over de bewoners, en ze vroegen mij eerst hoe het met Bart was, voordat ze met mij wilde praten.
We werkten er in ploegen, een dagdienst, avonddienst en een nachtdienst. Aan het eind van een avonddienst moest je je om een uur of 1 's nachts door een zee van uitzinnige fans naar buiten worstelen. Achter de , inmiddels, dubbele omheining met bewaking hadden de die-hard fans zich verzameld om en masse, de verbijsterde bewoners toe te schreeuwen. Ook de bewoners hadden dus geen idee dat ze de hele wereld overgingen, en dat ze inmiddels wereldberoemd waren. Dit in tegenstelling tot alle andere deelnemers aan de verdere Big Brothers. Zij wisten hoe ze de camera's konden bespelen, en sloegen de wijze raad van Ruud in de wind. Ruud kón zichzelf nog zijn omdat hij geen idee had wat er gebeurde. Door verandering van werkgever heb ik geen Big Brother meer gedaan, vlak voor mijn vertrek heb ik nog wel een paar dagen gewerkt in De Bus van SBS6. Voor mij was toen duidelijk dat BB1 nooit geevenaard kon worden.
Dit alles leidde dan tot De Gouden Kooi, veel dieper kunnen we niet meer zinken. Maar ik heb nog 1 idee om weer een kaskraker als BB1 te maken; stuur de uiteindelijke winaar van The Condemned die villa van Terror Jaap en zijn vrienden in, en doe de kooi goed op slot.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten