..van 2 cameramannen. Wat bedoelje daarmee, is me een paar keer gevraagd. Nou, bij het maken van Klein Heemstede willen we het gesprek tussen Peter Zwerus en zijn gast het liefst non-stop opnemen. Nu filmen we het met zgn. ENG camera's, voor de onwetenden; camcorders met een bandje, of in ons geval een disc. Cameraman Gert blijft in principe altijd bij de gast, en registreerd 's mans reactie tijdens vragen, en uiteraard het antwoord. Ik maak de andere shots, shots van Peter als hij aan het woord is, luistershots, totalen, bootjes die voorbij komen en de overgangen naar de diverse lokaties op het eiland.
De opname per gast duurt ongeveer 2 uur, dus dat is 2 uur lang non-stop concentratie, en dit 2 soms 3 keer per dag. Wij zijn van mening dat het gesprek lekkerder loopt als Peter en zijn gast tijdens die twee uur niet hoeven te stoppen als wij verplaatsen of accu's en schijven wisselen.
Gert en ik hebben al lang nauwe banden, en we kennen elkaar door en door. Dit zorgt ervoor dat we aan een klein knikje of handgebaar voldoende hebben om te weten wat de ander doet, of gaat doen.
Als Gert zijn schijf gaat wisselen neem ik zijn shot over, een klein tikje op mijn schouder laat me weten dat hij terug is, en dat ik het shot langzaam terug kan brengen naar, bijvoorbeeld, een totaalplaatje. Gert neemt zijn positie weer in, en zodra mijn shot even gemist kan worden ga ik ook wisselen. Er is geen regisseur op de set aanwezig, dat zijn Gert en ik samen. We horen vaak van gasten dat de tijd voorbij vloog, en dat de camera's zo fijn 'onzichtbaar' waren.
Deze manier van werken is wel arbeidsintensief, maar draagt in belangrijke mate bij aan de uiteindelijke sfeer.
Ik ben zowieso wel van de bijzondere manier van werken, toen er zo'n 4 jaar geleden besloten werd om een liveprogramma te maken op de vrijdagavond, bedachten een klein clubje mensen, waaronder Destenis zelf, dat het wel aardig zou zijn om 20 minuten live met 1 camera te doen, zeg maar 20 minuten in 1 shot. Dit vraagt veel van de cameraman, die erg goed naar inhoud moet luisteren en bijzonder goed moet anticiperen. Alle bewegingen komen direct op zender, dus moeten soepel en logisch worden uitgevoerd. Het werkte uitstekend, later met meer budget zijn we het programma gaan uitbreiden naar een professionele meercamera registratie. Maar eigenlijk denk ik nog wel vaak terug aan die avonden dat ik het Drentsche kijkerspubliek 20 minuten lang op mijn schouder kon laten meeluisteren naar de interviews.
Overigens gaan de ultieme credits voor dit soort camerawerk naar regisseur Aleksandr Sokarov en cameraman Tilmann Buttner. Zij maakten in 2002 de film Russian Ark, een op steadycam gedraaide film van 96 minuten in 1 shot ! Een absolute aanrader voor de vakidioot.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten