Top shot!

Behoedzaam loop ik naar mijn camera. Het glas is nat van de regenbui die net over de stad trok. Nog 5 meter, dan ben ik bij mijn camera aangekomen. De haak van mijn klimvest tikt even op het glas onder me, ik kijk naar beneden en zie een ouder echtpaar dat zich bijna verslikt in de tosti die ze net aan het nuttigen zijn.
Onder het glazen dak waar ik op loop bevindt zich het restaurant van het warenhuis waar ik bovenop sta. Op een spiegelglad oppervlak begeef ik me voorzichtig naar mijn camera die op het randje van het 25 meter hoge gebouw staat.
Ik hou wel van hoogtes, ik sprong al eerder parachute, en ben ook weleens met een elastiek aan mijn enkels uit een kraan gedoken. Maar ik had dit gebouw hoger geschat dan 25 meter, maar hoogtes en lengtes schatten zijn niet de meest indrukwekkende talenten van een man..

Aangekomen bij de camera neem ik op mijn kont plaats op het natte glas, mijn benen bungelen losjes over de rand. Ik ben klaar voor die duizenden mensen die zich op het plein onder mij gaan verzetten tegen het mogelijk sluiten van de kazerne in Assen.

'wat zijn jullie met veel!' hoor ik de burgemeester roepen. Als hij vanavond de beelden van boven ziet zal hij ook doorhebben dat het er vanuit mijn positie minder imposant uitziet dan vanachter het spreekgestoelte.
Misschien 200 mensen komen naar de manifestatie om verzet te bieden tegen het vermoeden dat de kazerne wel eens kon gaan sluiten door de bezuinigingen bij defensie.
Nu een twee maand later is duidelijk dat de kazerne openblijft.
Is dit dankzij het protest van Assen, en is daarmee mijn verkoudheid die ik opliep op het natte en winderige dak niet voor niets geweest? Of was het slechts een gerucht, en stond de kazerne nooit op de nominatie om te sluiten? We zullen het nooit weten denk ik, voor de aardigheid gok ik maar op het eerste.

Foto credit eerste foto: Ineke Heijting