Voor de derde keer vandaag ga ik het barre weer in vandaag. Gewapend met een bezem ga ik maar weer naar de auto. Onze trouwe peu heeft het koud, en ik moet zorgen dat hij niet te diep met zijn voetjes in de steeds groter groeiende laag sneeuw verdwijnt.
Sinds 8,5 maanden groeit er een nieuw kindje in onze buik, en aanstonds zal hij of zij ter wereld komen in misschien wel dit sprookjeswinterwonderland. Omdat onze Max nogal moeilijk ter wereld kwam 3 jaar geleden, moeten we in het ziekenhuis bevallen. Om daar te komen moeten we met de auto, niet ver, slechts 4 kilometer, maar dat is een eind glibberen met dit weer.
Er is vandaag bijna 30 centimeter gevallen in Assen, en ik wil wel veilig bij de auto geraken. Dus heb ik gedaan wat een echte man doet, hardcore sneeuwruimen. Eerst de achtertuin, toen het straatje voor en rondom de auto om niet vast te zitten. Toen weer de achtertuin, niet meer aan de voorkant, dat schiet echt niet op. En toen het net stopte met sneeuwen maar weer de achtertuin en de auto. Ik voel me een echte man.
Het echte zware werk wordt straks natuurlijk door mijn dappere vriendin gedaan, dus ik ben op zoek naar mannenwerk. De zolder is klaar, de babykamer is klaar, de laatste zakken en dozen verzameld werk uit het verleden zijn naar de vuilstort gebracht, ik loop af en aan met wasmanden om hier thuis alles maar klaar te hebben en de kerstboom heb ik in 2en gezaagd en in de groene bak gedumpt.
Wat mij betreft kan ze hij het komen, we zijn der klaar voor, hoewel 10-01-10 toch ook wel een coole datum is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten