Het water..

Het zou mijn eerste serieus betaalde regieklus worden. Een talkshow voor de grootste studentenvereniging van Groningen. Viditech met een wagen en 4 camera's, licht, geluid en visagie rukten uit naar het hoofdgebouw aan de Grote Markt. In een mooie ruimte die iets weg had van een bibliotheek hebben we de set gebouwd. Het plakken van de schoenzolen op de totaal verweerde vloer verried dat er meer bier naast dan in de dikke nekken verdwenen is. We zijn uiterst vriendelijk ontvangen door de studentenvereniging, we kregen alle medewerking tijdens het bouwen en de catering was van bijzonder professioneel nivo, er zijn producenten die hiervan kunnen leren. Met plezier kijk ik naar een reallife uitvoering van de Lullo's, en vraag me af of dit slechts een hobbyprojectje gaat worden of dat er tussen het tappen ook nog over de productie is nagedacht. Deze klus kost de vereniging ongetwijfeld veel geld, maar met leden die in de hoogste regionen van de Quote 500 verkeren zal alles wel gedekt zijn.

De tafel staat, de camera's en licht zijn gebouwd. De gastheer heeft speciaal voor op tafel een paar dure 'watertjes' gekocht verteld hij mij, de prachtige flessen staan inderdaad prachtig op de gesprekstafel. De laatste kabels zijn gelegt, en de ploeg heeft dorst....  Vanaf een afstandje zie ik dat twee cameramensen hun blikken de ruimte inwerpen op zoek naar vocht. 'Aah...water..' Met grote gulzigheid verdwijnt het goedje in de kelen van de crew. Terug in de ruimte ziet de gastheer de lege flessen op tafel staan, hij kijkt even in het rond haalt zijn schouders op en verdwijnt met de flessen in het toilet.

De opnamen gaan buitengewoon voorspoedig en ik ben blij verrast door de goede gesprekken die uiteindelijk over tafel gaan. Af en toe zie ik in een ruimer shot de flessen op tafel staan, ze staan er voor de sier. De meeste gasten hebben een biertje in hun handen en laten de dure flessen met gemeentepils voor wat ze zijn. Morgenochtend is het weer tijd voor water met een Alka-Seltzer.