Het is exact 8 uur als wij neerploffen op het pluche van het Nieuwe Luxor in Rotterdam, het zaallicht gaat uit en de voorstelling begint. Het ensemble zingt het eerste thema van Les Miserables, en ik ben in gedachten bij de auto. Want deze staat op de kade aan de maas, net naast de Erasmusbrug. Ik heb er geen slagbomen gezien en ik vraag me af of ik straks geen boete krijg. Ach, dan maar een boete, als ze het ding maar niet wegslepen. Nee...., dat kan niet eens want de auto staat pal aan de waterkant, daar kan geen vrachtwagen meer voor....... 'Ik heb hem toch wel op de handrem gezet?!' vraag ik me bijna hardop af. Er doemt ineens het beeld van een lege plaats op waar ooit onze auto stond, en belletjes die aan de oppervlakte van de maas komen borrelen. In de pauze ren ik als een gek van de vierde verdieping naar beneden en worstel me tussen de rokende mensen bij de hoofdingang een weg naar buiten. Gelukkig, hij staat er nog én op de handrem.
De tweede helft van de musical ga ik er eens echt voor zitten. Ik ben blij dat ik het verhaal al ken, in het premierejaar heb ik Les Mis al gezien in Londen, en 10 jaar later weer in datzelfde theater op West End. Mijn angst werd bevestigd, de verstaanbaarheid in het nederlands is soms zeer slecht. Liedjes zijn soms zo ingewikkeld en ouderwets vertaald dat je er geen touw aan kan vastknopen. Gelukkig is de geluidskwaliteit geweldig, en het orkest werkelijk fantastisch. Ook de hoofdrollen werden geweldig vertolkt door de sterrencast die die avond dienst had. Mooi theater ook, Luxor, gelegen op een mooie plek in de Maasstad. Alleen de reis ernaar toe was een drama. Op filevrije dag verwacht je ook niet dat je moet omrijden voor 30 kilometer file op de A12.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten