Ze is zo mooi....

Ineens was ze daar. Ik zag haar en eigenlijk was het liefde op het eerste gezicht, zo nieuw en groen is ze... Op een vreemde manier voelde alles wel normaal en bekend aan, alles zat op de plaats waar het hoort. De klik tussen ons was er direct.

Okee, nog niet alles kan ze, en het is even wennen dat ik weer back to basic moet. Maar wat ze van zich laat zien is fantastisch, zo puur en zuiver.

Ze is van een ander, maar ik hoop dat ze ooit de mijne is. Ik droom er zelfs van, de mogelijkheden.. de avonturen die we samen zullen beleven.

Moet ik dan afscheid nemen van wat ik de laatste 13 jaar zo heb gekoester? Of kan ze er gewoon bij? De vertrouwdheid die mijn leven vormgegeven heeft of het speelse van de toekomst? Ik kan niet kiezen, ik wil het allebei.

Gelukkig komt er snel een moment dat haar weer mag vasthouden, en haar meer mag leren kennen..ik kan niet wachten.

Ik leerde haar 3 weken geleden kennen en gisteren kwam het tot een hoogtepunt.

Toen heb ik voor de omroep een promo gedraaid op de Canon 7D. Een promo voor een radioprogramma(!) op hoge resolutie... op een fotocamera...

Wat een plaatje, wat een kwaliteit en wat een genot om mee te werken. Het vergt wat aandacht als het gaat om lenskeuze en instelling, maar het resultaat mag er zeker zijn.

In een tijd waarin kwantiteit de voorkeur heeft boven kwaliteit maakt deze camera het verschil. Hiervoor is kennis en gedrevenheid een vereiste. Fotografische kennis en liefde voor het vak zijn de ingredienten die dit feestmaal bereiden. Dit maakt het werk weer interessant.

Ik zal mijn schoudercamera er nog niet zo snel op inruilen, maar als ik even weer wil genieten pak ik haar even vast.

Ik heb er weer zin in!

Met dank aan Fred, die haar aan mijn handen toevertrouwde..volgende week meer!