Teamwork..

Ik ben cameraman geworden omdat ik dat gewoon een stoer beroep vond. Altijd met je neus vooraan bij de leukste evenementen, zonder daarvoor een kaartje te hoeven kopen. Ik was toen 10 jaar oud, en had tijdens de Taptoe in Breda de NOS ploeg zien werken. Ik wist het zeker dat ik later ook met die grote camera's mocht gaan werken.
En inderdaad, toen ik 22 was kwam mijn droom uit. Na mijn tijd bij de Koninklijke Marine kwam ik in een interne opleiding van het NOB. Na de eerste trainingsdag waarop we leerden kabelen en camera's bouwen gingen we met het klasje nog even kijken in studio 24. Deze grenst aan de grote studio 22 waar we onze opleiding kregen. Lopend door de gangen van het decorcentrum werd ik geconfronteerd met de indrukwekkende wereld van het tv entertainment. Ik herkende veel van de decors, Staatsloterijshow, Soundmixshow, Wedden Dat?... Ik vond het prachtig en kon niet vermoeden dat slechts een jaar later deze programma's ook op mijn CV stonden.
Ik ben altijd wel een 'meer cameraman' geweest, met een hele ploeg een show doen en onderdeel uitmaken van een ge-oliede machine.
Tegenwoordig draai ik veel in een kleiner teamverband, met 1 of 2 collega's werk ik dan. Gisteren waren de nieuwsverslaggever en ik veroordeeld tot een dagje in de rechtbank van Leeuwarden. De zaak liep enorm uit en we zouden met een aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid de uitzending gaan missen. Nu hadden we de beschikking over een laptop met een USB dongel waarop we het materiaal inlaadden  
en monteerden. Ik laadde in en maakte een tijdlijntje terwijl de verslaggever zijn teksten schreef, alles afgemaakt en door een trage verbinding naar de studio gedrukt. Het is maar een kleinigheidje, maar ook dit was weer een dagje samenwerken aan iets goeds... Daarvoor ben ik dit werk toch gaan doen, nietwaar?