Nummer 50 ?

'Nummer 50?' vraagt een verkoper. Aarzelend kijk ik naar de man en naar mijn nummertje, er staat nummer 50 op, maar de man is een iets te glad donkerblauw pak met lichtbruine, halfhoge leren schoenen. Deze combinatie staat garant voor een onbetrouwbaar verkooppraatje. Ik hap toch maar toe, want ik weet wat ik wil en ik pretendeer er verstand van te hebben.

'Ik wil graag een Nikon D90 aanschaffen' zeg ik de man, en ik vertel wat voor type ik nu heb en welke lenzen ik reeds heb, bovendien laat ik vallen dat de 50 mm 1.8 lens mijn favoriet is. 'Als dat je favoriete lens is, waarom wil je dan een D90? Die kan alleen DX lenzen hebben, je moet een D300 kopen...'  Even val ik stil, aan de ene kant verbaas ik me over de snelheid waarmee onze gladjakker de Nikon D300 op het computerscherm tevoorschijn tovert (prijs= 300 euri hoger !), aan de andere kant verbaas ik me over de onzin die de man opboert. De D90 is een DX sensor camera, dat weet ik, maar hij kan prima werken met lenzen die ooit voor 35 mm camera's gemaakt zijn, dit in tegenstelling tot bijvoorbeeld de Nikon D40. 'Wacht maar, geef je 50 mm lens maar hier dan zul je het zien'  Wat ik zag was een D90 die prima met de door mij zo geliefde lens omging. Ik heb de man een nieuwe camera en verticale greep laten halen uit het magazijn, heb de inhoud van de dozen gechecked en geprobeerd en ben tevreden vanuit Den Ham naar huis gereden.

De komende tijd is het aan mij om de camera eigen te maken, en er zoveel mogelijk kwaliteit uit te gaan halen. Misschien dat die verkoper ook eens met zijn eigen spulletjes moet gaan spelen, dan weet hij misschien wat er in de vitrines ligt. Het is in ieder geval een uitzondering deze man, de ervaringen die ik eerder had in die zaak zijn positiever, hoewel ik bij iedere verkoper meer liefde voor de provisie dan voor de professie proef.

Een moment van rust..

Vanaf vandaag daalt er een deken van rust over mij neer. De maand november was druk, quizzzen en sinterklaasfilm, kerstprogramma's en dagelijkse werkzaamheden liggen achter me. Nu is het grote bijkomen begonnen. De sinterklaasfilm heeft zijn draaidagen gehad, het geheel is klaar en wordt op dit moment gemonteerd. Op 3 december ziet de film het levenslicht, dan is de eerste van vele uitzendingen. Tot en met 7 december gaat de film op kindvriendelijke tijden uitgezonden worden. Er is door een grote groep enthousiaste mensen hard aan gewerkt. Geestelijk vader Rik zag dat het goed was, en samen met Fred maakt hij de stapel ruw materiaal tot een begrijpelijk verhaal. Op 22 december is er een feestje ter gelegenheid van het Verhaal van 2008. In de kroeg van de 'Boef' zien we met cast en crew het verhaal nogmaals, met aansluitend de bloopers. Die zijn er genoeg kan ik u melden.

Enkele dagen later wordt 'Hillige Daag' uitgezonden, en jaarlijks terugkerend muziekprogramma, met liedjes gezongen in het drents. Zondag jl. hebben we dit opgenomen, en het resultaat mag er zijn. Omdat een regionale omroep als het onze kampt met structureel te kleine budgetten, was het stevig aanpoten voor Destenis en zijn 2 cameracollega's. Om het 25 koppige orkest en de 3 zangers een beetje fatsoenlijk in het shot te krijgen moet je stevig aan die 3 camera's trekken. Maar het lukte, en alweer kunnen we spreken van een geslaagde lowbudget actie. Kun je nagaan wat we kunnen maken als we de centjes krijgen die we verdienen....

Én last but not least; de eerder zo geroemde D90 is nu in mijn bezit. Iets eerder dan de beurs eigenlijk toestaat, maar mooi op tijd om onze zoon zijn 2e verjaardag vast te leggen. Ik ben op dit moment nog bezig om de video modus van het ding onder de knie te krijgen, dit is bij nader inzien toch iets moeilijker dan Destenis dacht. Maar foto's maken kan het ding in ieder geval wel. Binnenkort meer hierover.

 

Ik bid nie ...

... veur bruune boon'n. Da's wel de bekendste Drentse uitspraak die er is. Iedereen weet dan dat dat de woorden van Bartje zijn. Zo sprak men vroeger, en nu nog in de kleinere dorpen van Drenthe. Maar het drents is aan het uitsterven, steeds minder mensen beheersen het drents. In geschrift en spraak, want de meeste mensen die in Drenthe wonen of mensen uit Drenthe kennen kunnen diezelfde mensen ook verstaan als ze drents spreken. Ondanks dat de drentse taal steeds minder gesproken wordt zijn er nog altijd mensen die graag zien dat er bij een regionale omroep als RTV Drenthe louter in die taal gesproken wordt. Die mensen roepen om het hardst dat al dat hollands niet thuis hoort op hun omroep, en dat de werknemers van drentse komaf moeten zijn. Een ietwat dubieuze voorstelling van zaken in mijn optiek.

Ik werk voor de drentsche omroep, maar ik ben van oorsprong geen drent, ik zal dit ook niet worden want zo tolerant is de provincie niet. Mijn vriendin en zoon zijn absoluut drents, hun viend en vader blijft, ondanks een enorme kennis van het drentse land, altijd een hollander. Ik zou, als het aan een paar drents-extremisten ligt niet bij hún omroep mogen werken. Dan zou de omroep me wel missen, en met mij nog 90 procent van de werknemers. Want er werken nogal wat níet-drentstaligen bij RTV Drenthe. Nu ik er zo over nadenk, ik ken niet één drentstalige cameraman....

Wat die 90 procent wél gemeen heeft is hun liefde voor de provincie, én hun liefde voor radio of televisie maken. Samen maken ze radio en tv voor iedereen die in Drenthe is geinteresseerd, en niet alleen voor een clubje gaorenkloppers.

 

D90

Sinds een jaar of 3 ben ik weer een beetje aan het fotograferen met een spiegelreflexcamera. Ik kocht toen een Nikon D70s, ik heb er inmiddels een paar lenzen en een goede flitser bij. Nu wilde ik eerder dit jaar al overstappen naar een Nikon D80, totdat Nikon uitkwam met de D90. Een camera met een CMOS sensor die to 1600 iso zo goed als ruisvrij blijft, 12,5 MP en een 3" high res LCD. Én als klap op de vuurpijl, je kan er ook mee filmen. Goed doorlezen die reviews, want alleen manual focus, auto iso, en geen live aanpassing van diafragma of shutter. Is allemaal heel goed mee te leven, goed instellen en weten wat je wilt. Grootste plus van het filmen met een spiegelreflex is dat je waarneemt met een grotere sensor dan doorgaans in een profi broadcastcamera te vinden is, en je draait met fotolenzen. Met name dat laatste maakt een groot verschil in het gebruik van je scherptediepte. Je krijgt nu een prachtig plaatje zoals we gewend zijn van dure film producties. Ik zie er wel wat in, en heb al een afspraak staan om een videoclip te maken in het begin van het volgende jaar. Ik zie geen enkele reden om dit niet te proberen met een fotocamera. Tis voor de leut, maar het mag wel goed. Ik hoop binnen enkele weken de camera in mijn tas te leggen, naast de D70s, want die hou ik graag als back-up. Onderstaand filmpje vond ik bij een collega Nikonian, het laat zien wat je met de D90, een paar knappe prime lenzen en een goede editor kan maken. Wel even op hoge kwaliteit bekijken natuurlijk...

Gevaar!!

Ik doe mijn eigen stunts zelf.. Althans, ik ga ver voor een shot. Want er is zelden diep nagedacht over een verantwoorde werkplek voor een cameraman. Wat doe je als je een vrachtauto, al rijdend, van voren moet draaien? Dan ga je in de laadruimte van de Zafira zitten, met de achterklep open, je zet je schrap tegen de zijkant en je hoopt op het beste. In een enkel geval zeker je jezelf met een spanband, maar als zulks niet voorhanden is, dan hoop je dus op het beste. Ook voor de Sinterklaasfilm van de vorige blog moesten er achtervolgingsshots opgenomen worden. Van afstand, vanuit de bijrijdersstoel, point of view bestuurder, en vanuit een rijdende auto die voor de stoet uit scheurde. Nou ja scheurde, de achtervolging ging zo snel als de langzaamste auto, en dat was een politie 2-takt uit het verkeerspark in Assen. Dat ding gaat maximaal 20 kilometer per uur. Maar goed, dat is ook nog best hard vanaf de bumper van een auto.

Op Mallorca filmde ik mee aan de DVD van 'VanDeWijs'. Voor het nummer "Harrie kan scatten" moesten we plaatsnemen achterop een vrachtwagen die door een dorpje reed. Zonder railing natuurlijk, want dat staat niet mooi in beeld.. Terwijl de politieauto's ons gewoon voorbij rijden draaien wij de clip, want van ARBO regels hebben ze in Spanje nog nooit gehoord. Alleen bij het keren in een aardappelveld moet iedereen zich vast houden want dat hobbelt een beetje. Slechts de piano is aan de vrachtauto vastgezet, want die hebben we nog nodig voor het nummer 'Boerenkool'

Ooooh....

..oohh, oooh, ooh. Dit zo'n beetje wel de tekst van de PolitiePiet.

We filmen de scenes bij de Baggelhuizerplas in Assen. De boef heeft een bal in water gesmeten waarmee hij eerder alle Zwarte Pieten heeft versteend. Meneer Rik en de PolitiePiet zien het gebeuren, en meneer Rik springt met zijn athletische lichaam in het water. Het is waterkoud, het water is ook koud. De boef en meneer Rik worstelen onder water om de bal weer te pakken te krijgen. Na 10 minuten zijn beide acteurs voldoende onderkoeld, en gaat de hele crew naar het binnenzwembad om daar de onderwaterscene te draaien.

Het is de eeuwenoude strijd tussen goed en kwaad die zich hier voor mijn lens afspeelt. Zelfregisserend, en met 1 camera draai ik dit jaar voor de traditionele Sinterklaasfilm van RTV Drenthe. Om het budget nóg kleiner te houden is geen goede cameraregisseur, en geen tweede camera ingehuurt. Dat tweede is niet zo'n probleem, als er twee camera's 1 scene moeten draaien duurt het over het algemeen nog langer eer de 'mis en scene' staat. Maar zo alleen is het wel aanpoten, en moet ik me ernstig in het verhaal verdiepen om te zien of we nog wel de goede kant uit 'achtervolgen'. Als ik niet oplet dan rennen de 'goeden' de 'slechten' tegemoet, in plaats van er achteraan. Er wordt met louter vrijwillige amateurs gewerkt dus tekstvast zijn ze niet echt. Is helemaal niet erg, zolang we in de tekst maar van A naar B komen.

Twee dagen hebben we nu gehad, nu nóg twee en het geheel kan gemonteerd worden, op 3 december om 14.00 uur is de eerste uitzending van de film. Hij zal daarna op 4, 5, 6 en 7 december weer vertoond worden op de zender. Maar op de vierde december gaan we ook kijken hoe het live publiek de film ervaart. Dan is er voor de kinderen van de omroepmedewerkers het Sinterklaasfeest, en zullen enkele van de hoofdrolspelers ook in hun rol aanwezig zijn. De kinderen kijken vol spanning naar een verhaal, en wij naar hun gezichtjes. Hebben we het goed gedaan? Is alles duidelijk en kinderlijk genoeg? Als de kijkertjes tevreden zijn, ben ik het ook.

Geschiedenis..

..De geschiedenis herhaald zich. Zo ook de Drentse Geschiedenisquiz. Vorig jaar had ik nog de regie over deze show, maar dit jaar heb ik mij, op eigen verzoek, een camera ten deel laten vallen. Niet dat ik als regisseur de boel in het 100 heb laten lopen hoor, integendeel, het ging prima. Maar ik voel me bij dit soort klussen toch nog wat lekkerder als ik zelf kan helpen met bouwen, trekken van kabels, en niet in de laatste plaats, het camerawerk. Als regisseur moet je toch een paar weken van te voren gaan vergaderen, en discusseren over futiliteiten. Die tijd heb ik op dit moment gewoon niet, er gebeurt zoveel op dit moment in ons bedrijf. Bij bijna alle producties heb ik wel een rol, soms heel klein en kort, maar soms iets duidelijker.

Zaterdag aanstaande ga ik draaien voor de nu al legendarische 'Sinterklaasfilm' van RTV Drenthe. Waar alle omroepen al lang klaar zijn met de montage, gaan wij, vlak voor de verjaring van de oude baas, het werkje nog opnemen. Over twee weken moet het klaar zijn, en tot die tijd zal ik er vast nog wel even over berichten.

Een andere lopende klus is 'Heren in Kwestie'. Een wekelijks live praatprogramma dat nog in zijn eerste seizoen zit. Dit programma regisseer ik wel, en met veel plezier. Het is een waardige afsluiter van de week. En het begint een heel aardig programma te worden. Iets nieuws moet altijd de tijd hebben om te groeien, en zijn plaats op de zender te vinden. Na een pauze in de zomer zijn we verder gegaan met de vooruitgang die we vlak voor de zomer hadden geboekt. Een beetje slijpen hier en daar, wat veranderingen in de volgorde van gasten. Muzikaal intermezzo in de show. Het wordt nog wel wat... Het nadeel van zo'n programma is dat het nogal een wissel trekt op het budget van de omroep, maar aan de andere kant is het wel een programma waar je niet zonder kunt. Veel politici hebben het programma inmiddels omarmt, en komen graag aan tafel hun verhaal doen. Het zou jammer zijn als je door bezuinigingen dit soort programma's niet meer kan uitzenden.

Toch zie je dat zo vaak bij de regionale omroepen. Een mooi programme, sneuvelt na 1 seizoen omdat het teveel centjes kost. Als je echt goed gaat kijken naar de uitgaven zul je vaak zien dat het met minimale middelen gemaakt wordt, en dat er door creatief werken met weinig, véél gemaakt wordt. Een programma met inhoud, dat een podium biedt aan de politiek, of verdieping, legt het af tegen snel gemaakte, 13 in één dozijn passende 'magazines'.... 'Maar de inhoud hebben we al in het dagelijkse nieuwsprogramma..' hoor je dan. 'Dat is onze core-business'  Een nieuwsbulletin heeft geen ruimte voor een boeiend gesprek van 10 minuten. Dat wordt meestal gevuld met 5 repo's van maximaal 2 minuten over dingen die de gemiddelde internetter 's middags al op een regionale webkrant las.

Ik wil het werk van de regionale televisiejournalist niet meteen degraderen, maar zijn werk zou meer tot zijn recht komen als er na vertoning van het filmpje over gepraat gaat worden aan een tafel, met mensen die er toe doen. Kijkers die kunnen inbellen met een frisse mening. Uitgepraat? Dan gaan we verder met het volgende item wat onze mede-provincialen bezig houdt...

Goede televisie meets 'Het nieuws'.... het kan, maar je moet het durven maken. Je móet het durven maken, want door het internet verouderd het nieuws tegenwoordig steeds sneller. Als je niet snel je vorm van televisie maken, en nieuws brengen veranderd, ben je binnen een paar jaar zélf geschiedenis, en ben je nog slechts een vraag in één of andere geschiedenisquiz.

EMA!!!!

Vanavond zendt MTV de MTV Europe Music Awards uit. Traditioneel in november is er de beste Awardshow van Europa. Een feest van licht, geluid en cameravoering. Vanavond was het in Liverpool, het dorp van The Beatles. Sir Paul kreeg dan ook, uit handen van Bono, de Ultimate Legend Award uitgereikt.

In 1997 hed ik het onwaarschijnlijke genoegen om als camera-assistent deze show van héél dichtbij mee te maken. Ik was toen net bezig met een interne opleiding bij het NOB, ik maakte deel uit van een clubje techneuten die voor MTV Europe een paar leuke klussen mochten doen. De EMA's is daar één van. Onder leiding van onder meer de grote Hamish Hamilton, waarmee ik later nog een paar keer mocht werken, repeteerden de Engelse cameramensen de show, en wij van het NOB voorzagen hen in de faciliteiten. Als NewBee in dit vak liep ik backstage, kruiste het pad van U2 en vergaapte ik me aan de geweldige show.

Het werken met die engelsen was een feest. Het was een hechte groep die we bij veel concertregistraties weer terug zagen komen. Iedere cameraman/vrouw had zijn eigen plaats bij het concert waar hij uitblonk, Hamilton regisseerde dit alles door slechts de timing van bewegingen te cue'en en de stijl voor te kauwen, de rest deed zijn schakelaar Rob, en het geheel bleef in de maat door hun vaste regie-assistente Hayley. Wat me met name opviel was het zwoegen van de cameramensen, alles voor de show geven, slechts tevreden zijn met de beste shots. Maar ook hun enthousiasme als ik iets te vragen had of toevoegen kon. Ik kreeg vaak de kans om, naast het 'grippen', zelf de camera te bedienen bij Rock am Ring of Rammstein in Berlijn. Ze hielpen me met het goed uitvoeren van rijders op de rails, of lopen met een HandHeld camera. In mijn eerste jaar als cameraman in opleiding pakte ik die kansen met beide handen aan.

Bij het NOB kreeg je die kansen niet zo snel. Als ik een oudere NOB cameraman assisteerde vond hij het met name belangrijk dat ik z'n camera bouwde, en koffie haalde voor hem. Ik ben daar getuige geweest van een arrogantie waar ik óók weer veel van leerde. Toch was het NOB een instituut waar het cameravak tot in de puntjes werdt beheerst. Maar het meeste heb ik toch geleerd van de engelsen. En Hamish Hamilton zal toch altijd wel voor mij een voorbeeld blijven, de rust, het persoonlijke en vooral de energie die van hem uitgaat is aanstekelijk. Met een handdoek om de nek tegen het dak aan springen in de NOB 61, op de klanken van The Prodigy of U2. Complimenten en correcties tegelijk uitsprekend.

Ik hoop dat ik, als ik later groot ben, een beetje van die kwaliteiten zal hebben. Tot die tijd kijk en leer ik van de Engelsen, want die weten ook wat TV maken is.........

Obama verslagen..

...door Nederlanders

'Laten we lekker met een grote groep afreizen naar Amerika, en een kleine groep Nederlandse kijkers verwennen met reportages over de verkiezingen'  'We moeten laten zien hoe een Hollander tegen de verkiezingen aankijkt'

Ik vermoed dat er veel zinloze argumenten zijn gebruikt om een goede reden te hebben om als Nederlandse actualiteitenrubriek naar Amerika te gaan.

Ik kijk op dit moment naar Nova, rechtstreeks vanuit NewYork. Twan schakelt er lustig op los, vanuit de hele VS van A staan de Willem Lusten ons te vertellen dat Obama de grote winnaar gaat worden. Bij Twan schuiven een serieus kijkend BNN-blondje en een Regisseur met Hollywood ambities aan. Moet ik blijven kijken of ga ik naar 1 Vandaag, Netwerk of de NOS?? Er zal zelden zoveel parkeerruimte zijn geweest op het mediapark in Hilversum als vandaag. Bijna alle medewerkers van de publieke zenders zijn de presidentsverkiezingen aan het verslaan. Komt dit omdat er een zwarte Amerikaan president kan worden? Omdat er een democraat gaat winnen? Omdat het nu zo goedkoop verblijven is in Amerika vanwege de sterke Euro? Omdat we in Nederland zo opkijken tegen dat bizarre land van de onbegrensde mogelijkheden? Of gewoon omdat het kan?

Omdat er teveel geld naar de nationale publieke omroep gaat. En al dat geld moet worden opgemaakt. Vroeger sloegen de actualiteitenrubrieken nog weleens de handen ineen, en maakten ze een gezamelijke uitzending die de kijkersvrindjes op de hoogte hielden van eventuele ontwikkelingen in de wereld. Waarom nu niet, waarom de aandacht verdelen over zoveel omroepen?

Ook ik kijk tot vanavond laat naar de verkiezingen, en ook morgenochtend, als mijn zoon zich weer meldt, zal ik afstemmen op een zender die mij verteld wie de nieuwe president van Amerika zal zijn. Eerder kon ik me prima redden met CNN of BBC, of de NOS of RTL. Ook nu zal ik naar die zenders kijken, en ik zie absoluut niet in wat de toegevoegde waarde is van Nova, 1 vandaag of Netwerk. Weggesmeten geld vind ik het. En een grof schandaal dat er zó met de spaarzame centjes voor de Nederlandse Publieke Omroep omgegaan wordt.

Terug naar de orde van de dag.